Hysterie met dialoog
Eventjes leek de Europese release van Pawn Shoppe Heart volledig overschaduwd te worden door het vechtincident van 13 december. Jason Stollsteimer, zanger van The Von Bondies, raakte in het Majestic Theater Center in Detroit slaags met Jack White, zanger van The White Stripes. Beide heren hadden kennelijk nog wat ‘unfinished business’, want Stollsteimer eindigde het gevecht met een opgezwollen rechteroog en een bloederige neus. Jack White liep slechts wat sneetjes aan zijn linkerhand op. Een dag later stonden de foto’s op internet, en werd bekendgemaakt dat Jack White op 22 december werd aangeklaagd wegens ernstige mishandeling. De uitspraak volgt binnenkort, en White hangt mogelijk een celstraf van een jaar boven het hoofd. Waarschijnlijk zal hij er echter van afkomen met een voorwaardelijke straf, omdat hij nog geen strafblad heeft.
Beide heren zijn afkomstig uit Detroit, en White was co-producer van het debuutalbum van The Von Bondies Lack of Communication. Geruchten gaan dat de ontstane discussie en ruzie iets te maken had met kritiek die Stollsteimer leverde op de productie. Hoe het ook zij, er ontstonden smeuïge roddels, en de pers dook er bovenop. De release van de plaat is er niet om verschoven, en dus worden we nu geconfronteerd met het tweede album. Dat deze keer niet bij indie Sympathy for the Record verschijnt, maar bij major Warner.
Hysterische zang
Een van de zaken die als eerste opvallen bij het luisteren naar Pawn Shoppe Heart is de energie die uitgaat van de ritmesectie van de band. Bassiste Carrie Smith, drummer Don Blum en gitariste Marcie Bolen brengen een zeer vloeiende, rockende garagesound, die vanaf het eerste nummer No Regrets blijft doorrazen. Zanger Jason Stollsteimer zingt met luide, hysterische stem over de muziek heen, af en toe gesteund door de achtergrondzang van Marcie Bolen. Deze achtergrondzang krijgt de vorm van dialoog, en in de nummers C’mon C’mon en Tell me what you see is dat ontzettend aanstekelijk. Zo’n vraag-en antwoord spelletje tussen man en vrouw(en) geeft de tracks een soort punky sound.
Zelfde sound, betere songs
In vergelijking met het debuutalbum zijn The Von Bondies qua sound niet veel veranderd, wel denk ik dat Pawn Shoppe Heart een vollere sound heeft dan zijn voorganger. Deze bevatte namelijk al prijsnummers It came from Japan en Lack of Communication. Toch zijn over het geheel gezien de songs veel sterker, en rocken de Von Bondies simpelweg nog harder. Ook de zang klinkt zo mogelijk nog soulvoller; Stollsteimer heeft veel geluisterd naar grootheden als bijvoorbeeld Screamin’Jay Hawkins of Otis Redding, en galmt wanhopig zijn vocalen in The Fever. De volgende track Right of Way begint dan weer heel bluesy, met korte gitaarloopjes en een simpel tikkende drummer.
Eindlijstje
The Von Bondies verblijden ons andermaal met een heerlijke plaat, die ik gewoon op repeat kan zetten gedurende de ganse dag. Ik ben nu eenmaal een sucker voor vrouwelijke achtergrondzang, zeker wanneer deze afkomstig zijn van Marcie Bolen en Carrie Smith.
Een plaat met 12 songs vol garage, blues en wanhoop. Een plaat voor mijn eindlijstje van 2004, zoveel is zeker.
Doris Konings 
