The Next Best Thing

Logic Will Break Your Heart is het eerste full-length album van The Stills, een jonge Canadese band. Een typisch voorbeeld van de traagheid van de Nederlandse platenmaatschappijen trouwens, want het album kwam daar al in 2003 uit en in februari dit jaar in Groot-Brittannië. Canada is echter niet meteen het eerste land waar je aan denkt als je de plaat hoort, maar het verklaart wel waarom je niet goed kunt bepalen of het hier nu een Britse of een Amerikaanse band betreft. Geen van beide dus. The Stills brengen liedjes waarvan je meteen wilt gaan springen, hoewel je steeds het gevoel hebt dat ze daar wat te ingetogen voor zijn. De link met bands als Coldplay en Keane is dan ook snel gelegd. Ook de momenteel zo hippe invloeden van de New Wave uit de jaren 80 zijn erg aanwezig. Still In Love Song is zo’n nummer dat duidelijke links met Interpol en Franz Ferdinand heeft. Het is het meest catchy liedje op de cd en eigenlijk is het heel vreemd dat het pas als tiende nummer op de plaat is gezet.

Murmelen

Daarmee kom je meteen bij de grootste kritiek op The Stills. De band heeft een prima gitaar-drum-zang-plaatje afgeleverd, maar het klinkt allemaal een beetje hetzelfde. Hoewel er op zich geen saai moment te vinden is op de plaat, zijn er eigenlijk geen uitschieters te vinden waarvan je “wauw” zegt (op één nummer na dus). Dat gebrek aan uitschieters ligt hem deels aan de zang van zanger Tim Fletcher. Door zijn enigszins gebrekkige dictie en de brij van gitaren om hem heen is er van de teksten nogal weinig te maken. Dit is er mede de oorzaak van dat The Stills niet zo intens zijn als bijvoorbeeld Coldplay. De gitaren vullen elk leeg gaatje in de muziek en zorgen ervoor dat de zang er niet boven uitsteekt. Het wat snellere tempo van The Stills zorgt er daarentegen ook voor dat er nooit een saai moment is.

Middenklasser

Logic Will Break Your Heart is een echte middenmoot-plaat, een ’the-next-big-thing’. Er is zeker een publiek voor deze plaat, met name in de liefhebbers van de eerder genoemde bands, maar een echte A-act is The Stills nog niet. Maar hierdoor zal de band dan ook niet in het diepe worden gegooid, zoals bijvoorbeeld Keane, waardoor het de kans krijgt om vrijelijk door te groeien. Kortom, een leuk bandje met een aardige plaat die je best vaak kunt horen, maar (nog) niks wereldschokkend. Na drie keer horen dus toch maar weer Interpol opgezet.