Luisterliedjes in een bekend jasje

Invloeden

Silence is Sexy werd door de Nederlands pers in het hoekje darkwavepop gestopt, ook al is het darkgehalte van het viertal ver te zoeken en enkel herkenbaar in baslijnen die bekend zijn van Joy Division, Interpol en recentelijk ook Editors. Met name de gitaarintro van Hurt lijkt te zijn weggelopen uit het debuutalbum van Editors, totdat de snik in de stem van zanger Hendrik-Jan de Wolff verraadt dat we hier met een andere band te maken hebben. De vaak vlakke stem van de zanger houdt echter het wavekarakter van de rest van de band vaak tegen. Overigens moet ik De Wolff wel prijzen voor zijn on-Nederlandse manier van zingen, waarin een storende Nederlandse tongval vrijwel afwezig is.

Voorspelbaar

This is our Start? klinkt als een belovende start, waar de winnaars van de Grote Prijs van Nederland van 2006 zich met vol overgave in de muziek lijken te storten. Helaas is dit niet terug te horen op de rest van het album. In de meeste nummers lijkt het alsof het viertal te veel zijn best doet en te veel trucjes uit de kast haalt om zo een nummer op een hoger niveau te tillen, zoals het geval is bij de misplaatse backing vocals op Stories yet to Come. Doordat de band geen spanningsboog in het album heeft weten te bouwen en de nummers erg gepolijst overkomen, blijft de plaat te allen tijde braaf klinken. Tegelijkertijd heb ik een gevoel dat als de band van het format van de doorsnee gitaarpopsong afstapte, er wel eens veel spannendere dingen te horen zouden kunnen zijn dan nu het geval is op het debuutalbum.