Lonken naar vervlogen tijden

Naar Hilversum moeten ze nog, voor een nachtelijk radio-optreden, vertellen de bandleden als ze na hun optreden tussen het publiek staan. Wandelende museumstukken zijn de jongens van Pokey Lafarge and the South City Three, uit St. Louis, Missouri. Retro willen ze niet genoemd worden, maar nostalgie is wel het brandpunt van hun succes.

Alsof ze uit het rariteitenkabinet van hun overgrootvaders komen lopen, zo betreden Pokey Lafarge en zijn South City Three vrijdagavond het podium van de kleine zaal van Paradiso. Ze spelen ouderwetse muziek en hun kleding en instrumenten lijken afkomstig uit de vroege 20e eeuw. Maar wie te maken denkt te hebben met naïeve Amerikaanse plattelandsjongens die zijn blijven steken in de muziek van tachtig jaar geleden vergist zich. Jarenlang bestudeerde voorman Lafarge namelijk de “Roots Music”, en moedwillig en doordacht stak hij zijn muziek en bijhorende act vervolgens in elkaar. Hij bouwt voort op een rijke traditie van zuidelijk blues-, country-, ragtime- en swinggeluid. Muddy Waters, Willie Dixon, Jimmie Rodgers en Robert Wilkins zijn enkele van Lafarge’s muzikale voorbeelden.

Toewijding en plezier

Hij begint met de mededeling dat het optreden van die avond wordt opgenomen voor een live-album. Dit brengt onmiddellijk enthousiasme teweeg; een enthousiasme dat het publiek de hele show niet meer zal kwijtraken. Terecht, want Lafarge en zijn band spelen hun deuntjes met aanstekelijke toewijding en plezier. De band speelt ondermeer werk uit Lafarge’s solotijd, maar het overgrote deel van de nummers zijn afkomstig van Riverboat Soul (2010) en het recentste album Middle of Everywhere (2011)

Halverwege onderbreekt Lafarge het optreden en begint hij aan een kort betoog. Hij ergert zich aan het feit dat hun muziek steevast retro wordt genoemd. Met retro bedoelt hij modieus en dat predicaat wenst Lafarge niet te worden opgeplakt. Deze muziek is tijdloos en nog altijd “very much alive”, stelt hij. Van een man die een antiek en mottig kostuum draagt en een gitaar vasthoudt uit de jaren veertig van de vorige eeuw klinkt het allemaal wat potsierlijk. Nostalgie lijkt namelijk het brandpunt van hun succes te zijn.

Nostalgische retromuziek
De beste liedjes van Lafarge en zijn band zijn vanavond het poehaloze “Hard Times Come And Go”, het drinklied “Drinkin’ Whisky Tonight” en het geestige “Pack It Up”. Die laatste is de nieuwe single en werd geproduceerd door Jack White (The White Stripes). Boven alles maakt Pokey de luisteraar vooral vrolijk en zorgeloos. Maar ondanks zijn nobele betoogje is dit de muziek van ‘the good old days’: nostalgische retromuziek, die lonkend kijkt naar vervlogen tijden.

http://www.youtube.com/watch?v=MveLErNJvJE