Recht voor je raap

Foto: J. Hubbard

En fans heeft Mastodon in de afgelopen vijf jaar genoeg verzameld. Toen de band in 2002 doorbrak met Remission, werd er al snel gesproken van een nieuwe belofte binnen de metal. En ook de collectie foto’s van het publiek die bassist Troy Sanders door de jaren heeft gemaakt bij elk concert verraden een aanzienlijke groei in de fanschare. “This is not a Mickey Mouse organisation anymore, you know what I mean, we are business”, aldus Brann Dailor (drums) met een stalen gezicht.

Relativeringsvermogen

Dit soort zogenaamd bloedserieuze statements sieren de ruim drie kwartier durende documentaire die we op de dvd terugvinden. Een documentaire die bestaat uit een verzameling beelden, veelal geschoten met de schijnbaar meest eenvoudige middelen, waarin de bandleden zichzelf graag op de hak nemen en daarmee eigenlijk laten zien nog precies te weten waar ze vijf jaar geleden stonden toen er waarschijnlijk alleen in het plaatselijke jeugdhonk een aanplakbiljet hing met een aankondiging voor een optreden van deze jongens. De ironische ondertitel The early years, 2000-2005 zegt genoeg.

Twee kanten

De hoofdmoot van deze dvd beslaat echter de beelden van alle nummers die de band live ten gehore heeft gebracht. Wat betekent dat eigenlijk alleen het van het recente Leviathan afkomstige Joseph Merrick en het van Remission afkomstige Elephant Man en Emerald (bonus track) ontbreken. Een bijna volledige discografie dus, dit schijfje. Bij mijn weten zijn namelijk ook de drie, integraal in een korte “making of the video’s” opgenomen, videoclips de enigen tot dusverre gemaakt. Het is echter de beeld en geluidskwaliteit die absoluut te wensen overlaat. Niet alleen is het beeld in veel gevallen groezelig en de belichting slecht, ook het feit dat veel van de opnames vanuit één standpunt gemaakt zijn, maakt het niet altijd even aantrekkelijk om de dvd uit te kijken. Daarnaast is ook het geluid niet je van het. Een schijfje met twee kanten dus. Wie met de ene kan leven, heeft dubbel plezier.