Muziek / Album

Lekkere knullen met een lekker geluid

recensie: Mando Diao - Hurricane Bar

De nieuwe cd van Mando Diao is eigenlijk niet zo nieuw meer. De cd ligt namelijk al maanden in de winkel. Navraag bij de platenmaatschappij leerde ons dat dit een geïmporteerde versie was en dat de Nederlandse release later zou komen. Dus nu hebben we eindelijk Hurricane Bar, de tweede cd van de Zweedse band officieel in huis.

~

Het is eigenlijk een vreselijk cliché, maar een tweede cd is altijd spannend. Valt het tegen, valt het mee, heeft de band een grote stap vooruitgemaakt ten opzichte van de eersteling? Allemaal vragen die in je opborrelen zodra je het hebt over ‘de tweede van’. Hurricane Bar leek bij eerste beluistering een beetje tegen te vallen. Het eerste album van Mando Diao, Bring ‘em In was namelijk wel heel erg goed. Na meerdere luisterbeurten begint het toch te kriebelen: ze hebben het toch geflikt, maar het is gewoon een iets andere band geworden.

Typisch Zweeds

Het geluid van Bring ‘em In lag erg in het verlengde van The Strokes gemengd met The Beatles (verwar ze dus absoluut niet met wereldpopster Manu Chao!) Deze nieuwe plaat lijkt echter meer op het geluid van landgenoten The Hives, dus wat meer punkrock. Toch gaat deze vergelijking wat scheef, want de muziek van Mando Diao is melodieuzer. Ze heeft een flinke tik meegekregen van de Engelse sound van bijvoorbeeld The Clash in opener Cut The Rope. God Knows en Down In The Past hadden echter ook door The Hives geschreven kunnen worden. Dit ligt vooral aan het gitaarspel van gitarist en het accent van zanger Björn Dixgård die hetzelfde maffe Zweedse toontje heeft als Hives-zanger Pelle Almqvist.

Geen slecht nummer

Een bijzonder goed nummer, dat heel erg klinkt zoals vroeger de enige echte Nederlandse Britpop-band Supersub klonk, is You Can’t Steal My Love. Het is iets minder volgepropt met allemaal scheurende gitaren zoals veel van de nummers op Hurricane Bar, maar heeft een mooie balans tussen de instrumenten en zang. Ook het Beatlesque Added Family mag er zijn. Toch wringt het wel, want eigenlijk staat er geen slecht nummer op deze plaat, maar Bring ‘em In klonk toch net iets lekkerder en rockte net iets harder.

Lekkere jongetjes

De eerdere vergelijking met The Clash roept meteen een andere vergelijking op, namelijk met The Libertines. Hun laatste album lijkt inderdaad qua sound en intensiteit zeker in het verlengde te liggen van dit album van Mando Diao. Nog een overeenkomst is dat beide bands bestaan uit aantrekkelijke ruige lekkere van de straat gepikte jongetjes. Iets wat bij hun optredens altijd zorgt voor grote hoeveelheden meisjes vooraan bij het podium bij optredens. Als je dat zelf in levende lijve wil bekijken kan dat, want in maart komt Mando Diao naar Groningen en Amsterdam.