Muziek / Album

Muziek voor avonturiers

recensie: Man Man - On Oni Pond

Waar de onconventionele band Man Man als geen ander muziekgezelschap deskundig in is, is ontregelen en verwarring zaaien. Hun liedjes vuren ze als kanonskogels op je af, ze drijven je in een hoekje waar geen ontsnappen is. Met hun nieuwe, vijfde album On Oni Pond gaat het precies zo. Het ontwricht en verrast, maar toch lijkt er op dit album meer orde in de chaos te zijn aangebracht.

~

De bandleden van Man Man zouden niet ongeschikt zijn als romanfiguren. Aan het hoofd van deze matig bekende muziekgroep uit Philadelphia staat Honus Honus. Hij heeft een waanzinnige snor en draagt jurken op het podium. Pow Pow, Chang Wang, Turkey Moth en Jefferson: zo heten zijn bandmaten. Ten tonele verschijnen de muzikanten met schmink op hun gezichten, alsof ze ten strijde trekken. Zowel qua gedrag van de bandleden als muzikaal gezien laat Man Man zich lastig vastpinnen. De meeste liedjes hebben een vaste basis met Honus Honus als leadzanger op de piano, de anderen zorgen voor dynamiek met talloze instrumenten die steeds variëren. De liedjes zijn onconventioneel ritmisch, energiek en slaan onalledaagse wegen in, soms op onnavolgbare wijze. De laatste jaren heeft de band zich ietsje meer ingelaten met popinvloeden, wat op Life Fantastic (2011) al doorsijpelde.

Orde in de wanorde
Op On Oni Pond is deze lijn vastgehouden, zonder daarbij afbreuk te doen aan de eigen bizarre stijl. Dit komt het beste tot uiting in het nummer ‘Head on’, een vrolijk en pakkend liedje met een bemoedigende boodschap: ‘hold onto your heart / hold it high above flood waters / hold onto your heart / never let nobody drag it under’, horen we Honus Honus in het terugkerende refrein zingen. Dat geldt ook voor ‘Pyramids’ en ‘Sparks’, liedjes die compacter in elkaar steken en meer structuur hebben. Dat is wat de mannen van Man Man met hun nieuwe verzameling liedjes gedaan hebben: meer orde in de chaos aangebracht. Toch is On Oni Pond een onmiskenbare Man Man-plaat. De ritmes zijn vlot en bevatten een hoog energiegehalte, vaak heb je de neiging om het volume iets op te schroeven en een mal dansje te doen, ‘Born Tight’ illustreert dit goed.

En dan zijn er nog de verrassende wendingen, de hooks in vaktermen, die zo karakteristiek zijn voor Man Man. In bijna elk nummer zijn ze wel aanwezig. Plotseling schiet het in een liedje een kant uit waar je niet op rekende. Zo weet Man Man verwarring te zaaien en hebben ze je waar je ze je graag hebben willen. Eigenlijk is de muziek van Man Man, en dat is evenzeer toepasselijk voor On Oni Pond, geschikt voor avonturiers: je moet het onbekende niet schuwen en je laten benevelen door de chaotische indrukken die je overvallen.