Gelaagde liedjes met verrassende wendingen

Elke band begint klein en bescheiden, maar voor Local Natives was dat voor korte duur. Nadat ze in 2009 hun debuutalbum Gorilla Manor wereldkundig maakten ging het allemaal heel erg vlot. Volgens velen was de plaat het beste debuut van dat jaar. Kort daarna vonden de leden de naam hun band terug op de affiches van grote bands zoals Arcade Fire, waarop ze als opening-act werden aangekondigd. Met Gorilla Manor was de band in een klap op het wereldpodium van de indierockmuziek geklommen.

Ondertussen liet door al het touren het tweede studioalbum eventjes op zich wachten, maar nu is ie er dan: Hummingbird. Vernoemd naar het wonderlijk snelle vogeltje dat in het Nederlands kolibrie heet. Noemenswaardig detail is dat de hulp werd ingeroepen van Aaron Dessner, gitarist van The National, als co-producer.  

Primeur

Hummingbird ligt pas eind januari in de winkels, maar dinsdagavond in Amsterdam oefende de band alvast op het nieuwe werk; ze lieten flink wat nieuwe nummers horen. Het geluid van het nieuwe Local Natives-album is even gelaagd en spannend als het oude werk en biedt een rijk scala aan ontwikkelde composities. Steeds weer vallen er nieuwe elementen in de melodielijnen en zangpartijen te ontdekken. Voor de nieuwe plaat werden de accenten wat verschoven naar kalmere liedjes waarin piano en vocalen nadrukkelijker op de voorgrond treden. Het energieke uptempogeluid van Gorilla Manor is in de nieuwe nummers vaak ver weg.

Dit ongewone procedé – een nieuwe album presenteren op het podium nog voordat het publiek er iets van heeft kunnen horen – mondt dinsdagavond soms uit in gelaten reacties. Ongeveer de helft van de gespeelde nummers hoort het publiek voor het eerst en niet iedereen weet hoe daarmee om te springen. Op ‘Breakers’ na, de eerste single die ongeveer een maand geleden uitkwam, lijkt niemand werkelijk gegrepen door het nieuwe werk. Zoiets kun je misschien ook niet van je publiek verwachten: uitzinnige reacties bij een eerste kennismaking. Enthousiasme komt vaak pas na een aantal luisterbeurten, daarvoor moet je het werk eerst hebben geplaatst in je referentiekader. In Bitterzoet was vooral de vertwijfeling over het nieuwe werk merkbaar, niemand wist precies hoe te reageren.

Niets op af te dingen
Het zijn vanavond met name de pronkstukken van Gorilla Manor waarmee de band de handen op elkaar krijgt, op deze momenten wordt het enthousiasme bij het publiek wel aangewakkerd. Misschien is dat een beetje teleurstellend, maar het is wel begrijpelijk. Er valt niets af te dingen aan de uitvoeringen van tot indie-klassiekers verworden nummers als ‘Airplaines’, ‘Wide Eyes’, ‘Sun Hands’ en ‘Warning Sign’. De heren uit Orange County, Californië zijn prima bij stem en op geen schoonheidsfoutje te betrappen. Het optreden vormt alles bij elkaar een mooi evenwichtig geheel en in de gelaagdheid van liedjes vallen talloze verrassende wendingen te ontdekken. Het zijn elementen die ervoor zorgen dat het dinsdagavond nooit saai wordt. Voor de aanwezige fans was het optreden van Local Natives alleszins een aangename ervaring.