Vertrouwd, maar met een twist

In zes jaar tijd is er niet veel veranderd in de muziek van KT Tunstall (kort voor Kate Victoria Tunstall). Tiger Suit ligt in het verlengde van haar debuut en opvolger Drastic Fantastic uit 2007. De Schotse maakt vlotte singer-songwritermuziek in de Amerikaanse traditie. Op haar albums wisselt ze uptempotracks af met meer ingetogen nummers. Door de afwisseling in de nummers en het vrolijke, vlotte karakter zijn haar cd’s van begin tot eind de moeite waard. Ook haar rauwe stem (op het schorre af) geeft de muziek een extra laag en haar sound iets eigens.

Voorzichtige experimentjes

Op Tiger Suit gaat Tunstall rustig verder op de voet van de eerste twee cd’s. Nummers als ‘Come On, Get In’, ‘(Still A) Weirdo’ en ‘The Entertainer’ klinken vertrouwd. Gelukkig kiest de in Edinburgh geboren zangeres niet bij elk nummer voor de weg van de minste weerstand. Hier en daar durft ze het experiment aan, zij het voorzichtig. ‘Push That Knot Away’ klinkt met een monotone beat-achtige drum wat dansbaarder, op ‘Golden Frames’ probeert Tunstall de country uit en ‘Difficulty’ klinkt door het gebruik van synthesizers elektronischer in het gehoor. Ook ‘Lost’ klinkt anders; door het inzetten van monotone synths en strings ligt het nummer erg in het verlengde van het latere Coldplay-werk.

Eigentijdse ingrediënten

Tunstall heeft een eigen geluid en blijft hier op Tiger Suit trouw aan. Door een aantal eigentijdse ingrediënten toe te voegen zorgt ze ervoor dat haar derde plaatwerk geen simpele herhaling van zetten wordt. Een beetje elektronica en wat meer monotone ritmes maakt dat dit album een tikkie anders in het gehoor ligt. Tunstall laat zien niet stil te zitten en het experiment niet te schuwen. Op Tiger Suit is voldoende te beleven en het is daardoor een uitstekend vervolg op vorige platen. Een album dat zeer de moeite waard is.