Middle-of-the-roadmuziek

Teleurgesteld. Dat waren de trouwe Kings Of Leonfans van het eerste uur bij het uitkomen van Only By The Night in 2008. De drie broers en neef Followill hadden hun garagerockgeluid van de eerste drie platen aangeslepen en kwamen met een softer album op de proppen. De nieuwe, toegankelijkere sound sloeg wel aan bij het grote publiek en hits volgden met ‘Sex On Fire’ en ‘Use Somebody’. Twee jaar later rolt nu de opvolger van de persen. Gaat Kings Of Leon terug naar hun oude, vertrouwde geluid, of verlengen ze de in 2008 ingeslagen weg met nog een album vol hitpotentieel?

Gladder dan een aal

Antwoord vraag 1: Het eerste voorproefje van de nieuwe cd, single ‘Radioactive’, laat in ieder geval alvast een geluid horen in het verlengde van het laatste album. Pakkend refrein, catchy gitaarloopje en een makkelijk meezingbare tekst. Absoluut een fijn nummer. Met het album eenmaal in handen wordt de verwachting dat vooral de vorige cd is nageaapt, waargemaakt. Echt ruig wordt het nergens en ook de rauwe vocalen van de eerdere albums blijven ditmaal grotendeels achterwege. De nummers liggen makkelijk in het gehoor en zijn ook voor de gemiddelde TMF-kijker goed te volgen. Ook de productie van de cd is gladder dan een aal, alle bobbeltjes zijn gladgestreken. Het geheel klinkt soepel, gelikt, zacht en eigenlijk iets té perfect afgewerkt voor een rockband.

Hoge verwachtingen

Antwoord vraag 2: De hoge verwachtingen kan Kings Of Leon met Come Around Sundown dan ook niet helemaal waarmaken. Hoewel album nummer vijf voornamelijk in het verlengde ligt van zijn voorganger met makkelijk in het gehoor liggende popnummers, doet het er toch iets voor onder. Het album herbergt geen instantklassiekers en is minder afwisselend dan het doorbraakalbum. Only By The Night mocht dan een groots, commercieel plaatstuk zijn, muzikaal was het een sterk album met krachtige nummers vol expressie. Iets wat slechts in mindere mate geldt voor de laatste cd. Met Come Around Sundown raakt Kings Of Leon steeds verder verwijderd van zijn oorspronkelijke geluid. De ruige randjes zijn er definitief vanaf. Maar wanneer je eenmaal hebt geaccepteerd dat de band zijn formule heeft aangepast, kun je wel stellen dat de laatste cd kwalitatief helemaal zo gek nog niet is. Muzikaal is het een redelijk sterk album met strakke gitaarpartijen en warme vocalen.

Rechttoe-rechtaanpopmuziek zonder al te veel opsmuk. Geen van de songs valt tegen, maar geen ook springt er bovenuit. Het is een aardig album, met leuke nummers van een middle-of-the-roadpoprockband. Een album dat niet zo lang zal blijven hangen bij het grote publiek als zijn voorganger. Maar het is ook geen album dat de rockpurist tevreden kan stellen, niet eentje waarmee Kings Of Leon heel veel mensen zal bekoren.