Variëren met Zeuss

Als we Supremacy nog even naast The Rise of Brutality leggen, valt niet alleen te concluderen dat er meer metal in de nummers verweven zit, maar ook dat het geheel wat gevarieerder klinkt. Voor mij zelfs gevarieerd genoeg om na 35 minuten toch een beetje ontevreden naar de cd-speler te lopen om te zien dat het inderdaad alweer afgelopen is. Hier lust ik namelijk wel meer van.

Wisseling van de wacht

Speculeerde ik in mijn recensie van Terror afgelopen maand er nog over dat de toegenomen variatie daar te maken zou hebben met de bezettingswisselingen; hier zal het niet aan Frank “3 Gun” Novinec hebben gelegen. Hij verruilde zijn plek binnen Terror voor die in Hatebreed. Voor beide bands speelde echter producer Zeuss een belangrijke rol; bij zowel Hatebreed als Terror nam hij plaats achter de knoppen. En net als bij Terror krijgen we ook hier een stevige mix voor de kiezen, waarbij de agressie van de band goed overkomt in de huiskamer. Het is wellicht minder zwaar dan het geluid van voorgaande albums, maar minstens zo overtuigend.

Nog steeds Hardcore

Maar laat je hier als hardcorefan niet door van de wijs brengen: ook de hardcore zit er nog stevig ingebakken. Nummers als Destroy Everything en Divine Judgement zijn bijvoorbeeld gestoeld op een duidelijk NYHC-groove. En ook opener Defeatist zal ondanks de thrashriffs zeker de hardcorefans meekrijgen in de pit. De groove is ook hier namelijk onmiskenbaar aanwezig en het refrein laat zich natuurlijk heerlijk meebrullen. Geen koersveranderingen dus, en voor elk wat wils. Laat het gros van de metalcore hier nou eens een voorbeeld aan nemen…