Clapton kabbelt huiswaarts

Eric Clapton heeft een nieuwe liefde. Na behoorlijk wat tijden van tegenspoed, waarin hij onder meer zijn zoontje Conor verloor toen die van een balkon viel, lacht het geluk hem nu tegemoet. Dit geluk lijkt echter zijn weerslag te hebben op de kwaliteit van zijn muziek. Waar hij de dood van zijn zoontje verwerkte door het wonderschone Tears in Heaven te schrijven, zorgt Claptons nieuw gevonden geluk, in de persoon van de 31 jaar jongere Melia McEnery, voor een oerdegelijk en oersaai album.

Kinderen

Tijdens de albumopnamen was het ongetwijfeld een gezellige boel. Voor diegene die van kinderen houdt tenminste. De foto’s in het cd-hoesje gunnen een uitgebreide kijk op Clapton, zijn vrouw en hun kroost tijdens de opnamen. De foto in het midden toont zelfs een Clapton die al tokkelend op zijn gitaar een glimlach van oor tot oor aan zijn oudste dochter laat zien. Op de achtergrond zien we een tweede dochter, een poppenhuis, een hobbelpaard en uiteraard een stralende Melia met hun pasgeboren baby op schoot.

Gekabbel

Maar goed. Voor je gaat denken dat je in een aflevering van RTL Boulevard bent beland, zal ik het over de muziek gaan hebben. Wat valt hierover te zeggen? De twaalf nummers op Back Home trekken als een rustig kabbelend bergbeekje aan je voorbij. Zeker, de nummers zitten goed in elkaar. De productie staat als een huis en de stem van Clapton is, in tegenstelling tot die van een aantal generatiegenoten, niet volledig geruïneerd door overmatig drank- en drugsgebruik. Clapton heeft zich daarnaast omringd met zeer bekwame muzikanten, en bekende namen als Steve Winwood en John Mayer spelen ook een nootje mee. Tot nu toe niks aan de hand. Ware het niet dat het songmateriaal simpelweg ver onder de maat is. Titelnummer en sluitstuk Back Home is het enige nummer dat – zij het met wat fantasie – een aanwinst voor de Clapton-catalogus te noemen is. De enige titels die verder enigszins boven het maaiveld uitkomen, zijn – je begrijpt het al – de covers. Ook daarvan brengt Mr. Slowhand echter geroutineerde en tamelijk vlakke versies.

Geluk

Meer dan wat dan ook lijkt de boodschap van zijn nieuwe album Back Home te zijn dat Eric Clapton gelukkig is samen met zijn vrouw, en dat hij blij is met zijn kinderen. Prima, dat is hem van harte gegund. Deze gelukzalige boodschap wordt echter wereldkundig gemaakt door middel van twaalf zouteloze, bluesy soulpop nummers. Met dit album bevestigt Clapton dan ook vooral de volgende stelling: musici maken hun beste werk als ze ongelukkig zijn. Je mag het niet zeggen, maar je zou bijna wensen dat één van zijn dochters onder een auto… Misschien dat dit hem wel nog eens kan inspireren tot het schrijven van een klassieker. Dit materiaal is een artiest van zijn formaat onwaardig.