Saaie muziek in een divers jasje

Luke Cowdrey en Justin Crawford, zo heten de heren, laten op hun debuutplaat een mix horen van funk en soul uit de jaren zeventig, hiphop uit de jaren tachtig, en voorzien dit van een 21ste eeuwse dancebeat. De Britse pers heeft Red Light Don’t Stop inmiddels met vele hosannarecensies overladen. Het album zou met afstand het beste dancealbum van het jaar zijn en Elektrons worden de redders van de Britse dance genoemd. Welnu, als dit de redding moet zijn, mogen we vrezen voor het ergste.

Soulstem

Het Britse duo laat zich ondersteunen door verschillende vocalisten. Vijf nummers worden gezongen door Pete Simmons, een man met een erg mooie, heldere soulstem met een groot bereik. Twee vrouwelijke MC’s, Eska Mtungwazi en Tor, doen met hun rauwe rappen, kreunen en hijgen een beetje denken aan M.I.A. Ook Holly Backler, een soultante met een dijk van een stem, en Jurassic 5 rapper Soup geven acte de présence. Door dit bonte en heterogene gezelschap heeft Red Light Don’t Stop een sfeer van diversiteit over zich af weten te roepen.

Qua vocalen, en ook qua tempo, zit er dus aardig wat variatie in de nummers, maar het gros daarvan heeft ook een gemene deler, namelijk een gebrek aan muzikaliteit. Driekwart van de nummers zijn saaie nu-soultracks met een dancebeatje. Ongeïnspireerde, voor de hand liggende akkoordenschema’s, weinig melodie, weinig instrumenten. De songs bestaan bijna alleen uit drumsecties en vocalen. Op de achtergrond is nog wel regelmatig een pianootje aanwezig, maar hier komt vaak niet veel meer uit voort dan onsamenhangende, loze riedeltjes, die je tevergeefs doen zoeken naar iets muzikaals.

Crossover

Britse danceartiesten als Groove Armada en Basement Jaxx laten allebei al een handvol cd’s lang een geslaagde crossover van Britse urban en dance horen, regelmatig opgesierd met soulvolle vocalen. Beiden onderscheiden ze zich in muzikale spanning, kwaliteit, diversiteit en originaliteit, maar de muziek van Elektrons scoort op die onderdelen bij lange na niet zo hoog als hun landgenoten. De enige echte uitzondering is Dirty Basement, dat op single wordt uitgebracht maar absoluut niet representatief is voor de hele cd. Dus bestel niet direct de cd als je deze lekkere single hoort, maar beluister eerst de rest van het album. Dat zou je namelijk weleens tegen kunnen vallen.