De tango opnieuw uitgevonden
De tango: een muzieksoort die op het eerste gezicht oubollig lijkt. Melingo durft dit genre niet alleen ‘zijn ding’ te maken; hij durft het ook te vernieuwen. Dan moet je wel over een bijzonder talent beschikken. Laat het Melingo nu gegeven zijn om dat talent te gebruiken.
‘zijn ding‘ te maken; hij durft het ook te vernieuwen. Dan moet je wel over een bijzonder talent beschikken. Laat het Melingo nu gegeven zijn om dat talent te gebruiken.
Melingo debuteerde met zijn album H2O halverwege de jaren negentig en sinds die tijd laat hij zijn vernieuwingsdrang los op de tango. Keer op keer weet hij te verbazen met zijn liedjes binnen dit genre. Zijn vierde album uit 2008, getiteld Maldito Tango, mag het hoogtepunt tot op heden worden genoemd.
Complexe muziek
De Argentijn Daniel Melingo zou eigenlijk, gezien de afkomst van onze koningin, meer aanzien mogen krijgen in ons kikkerlandje. Toch is het talent van deze artiest nog maar door een handjevol liefhebbers ontdekt. Met zijn nieuwe album Linyera zou daar best eens verandering in mogen komen. Of de eigenzinnige muziek van Melingo een groot publiek zal aanspreken, is een vraag die na beluistering van het – overigens prachtige, maar complexe – album, helaas negatief beantwoord moet worden.
Dat neemt niet weg dat er meer dan voldoende valt te genieten voor de muziekliefhebbers die bijzondere muziek op waarde weten te schatten en die een tandje dieper willen gaan om te genieten van een muzieksoort die velen links laten liggen. Wat Melingo op dit album opnieuw met de tango doet, grenst aan het onmogelijke. Soms moet je je best doen om de tango te blijven herkennen in de grensverleggende composities van dit talent.
Ontdekkingstocht
Het album opent met het nummer dat de titel van het album in zich draagt: ‘La Concion Del Linyera’; een prachtige binnenkomer. De daaropvolgende composities drijven de luisteraar soms tot het uiterste. In het mooie ‘La Noche’ begint de gekte van Melingo met een ritme dat echt uit het tempo gaat – een zogenaamd off-beat-ritme-benadering – om in de loop van de compositie weer op een normaal spoor te eindigen. Het album klinkt zo overduidelijk als de soundtrack van een onderwereldfilm, dat het een wonder is dat dat niet geval is.
In de twaalf composities van Linyera gaat Melingo vele kanten op. Van spannende thrillende liedjes naar walsende tango’s, zoals ‘Despues de Pasar’, naar liefdesliedjes. Deze Argentijnse songsmid vraagt steeds het uiterste van de spanningsboog van de luisteraar. Wie de benodigde veerkracht heeft, zal vele fijne luisteruren beleven aan de ontdekkingstocht die Melingo heeft uitgezet.
