Muziek / Album

Born mag blijven

recensie: Born - At the end of the day

Toen de cd van Born op mijn deurmat viel, fronste ik in eerste instantie even mijn wenkbrauwen. De naam Born en de titel van het eerste nummer Hallelujah deden me vermoeden dat ik met een relirock artiest van doen had. Niet geheel my cup of tea om het maar eufemistisch uit te drukken. Een eerste luisterbeurt toonde echter aan dat mijn aanvankelijke wantrouwen onterecht bleek. Een tweede ronde van het schijfje in de cd-speler onthulde zelfs een aantal ware pareltjes. Born heeft met At the end of the day een bevlogen pop/rock cd gemaakt die zonder meer tot de betere recente producten van vaderlandse bodem behoort.

~

Halverwege de jaren negentig deed Bosschenaar Born Stuyven – Born blijkt inderdaad zijn voornaam te zijn – van zich spreken in de, inmiddels in de vergetelheid geraakte groep Thunderin’ Hearts. Hierna volgde een verblijf in het iets minder succesvolle Enos. In elk geval geen nieuwkomer dus deze Born. En dat is te horen. De nummers zijn goed doorwrocht en met behulp van een aantal gastmuzikanten (onder andere Kane-drummer Martijn Bosman) zet de zoon van Belgische ouders een volwassen geluid neer. Born heeft een warm, hees en doorleefd stemgeluid. Meer dan eens doet het denken aan Martijn Hagens van Rosemary’s Sons. Ook qua muziek hebben de nummers op At the end of the day raakvlakken met Rosemary’s Sons. Andere referenties zijn: Jeff Buckley, Coldplay en Novastar.

Prijsnummers

Het album begint enigszins ingetogen. Het derde nummer You & Me, tevens de eerste single, is het eerste nummer dat echt weet te beklijven. Een stuwend ritme dat zelfs even doet denken aan een band als Ojos de Brujo, geeft dit nummer een bite die de eerste twee songs missen. Andere prijsnummers op de cd zijn: 40 days 40 nights,Time, Needless to say en Learn to fall. Deze songs zijn spannend, bevatten leuke muzikale vondsten en zouden een aanwinst zijn voor de playlist van elk Nederlands radiostation. Tijdens deze hoogtepunten bereikt Born regelmatig het niveau van een artiest van internationale allure en kan hij concurreren met de beste pop/rock van het afgelopen jaar.

Rommelen tussen Cassetebandjes

Born vermeldt in de inlay dat de cd het resultaat is van lang ploegen door stapels cassetebandjes met ideeën en onleesbare vellen papier gevuld met flarden van teksten. Het lijkt hem zelf te verbazen dat er een consistent album uit deze zoektocht is voortgekomen. Daarmee doet hij zijn talent echter tekort. Hoewel je op de mindere momenten van het album zou wensen dat hij meer geduld had betracht en nog iets langer tussen de cassettes was blijven rommelen. Hidden poetry en de huidige single Still here klinken als de voorspelbare nummers van een dertien-in-een-dozijn rockband. Desalniettemin heeft Born op zolder genoeg goede ideeën gevonden om uiteindelijk een ruim voldoende te scoren.