Uit de losse pols

Beck blijft Beck. Of dat nou met een cowboyhoed is of met een sampler. Beck klinkt altijd interessant en elke nieuwe plaat is een verbreding van zijn eigen geluid. Voor dat geluid is het wel bepalend wie Beck belt voor hulp. Dit keer was het sterproducer Nigel Godrich (o.a. Radiohead, Air, Paul McCartney), die ook Sea Change – het meest trieste album uit Becks oeuvre – met mooie arrangementen inkleurde. Voeg daarbij de hulp van de bevriende muzikant Jason Falkner en het resultaat staat garant voor een lang en veelzijdig album waarop de vele verschillende geluidjes uit gameboys, sitars en kalimbas de boventoon voeren. Door de medewerking van Smokey Hormel, Roger Manning Jr. en Justin Meldal-Johnson – de bijna vaste begeleiding van Beck – laten de songs op the Information desondanks toch een traditioneel bandgeluid horen. Dit in tegenstelling tot de gesamplede knip- en plakplaten die Beck ook af kan leveren.

MTV-rapper

Anders dan Odelay, Midnight Vultures of Guero is the Information niet volgestouwd met verrassende wendingen of verschillende samples. Op het nieuwe album kiest Beck voor rust en een vloeiende muzikale vorm, waarin de essentie van elk nummer duidelijk wordt zonder dat het geforceerd overkomt. Ondanks de veelzijdigheid van de nummers en de aanwezigheid van een aantal toppers, weet Beck de aandacht niet voor de volle zeventien nummers vast te houden. Desondanks is het album overwegend mooi te noemen. Je krijgt de Beck ten tijde van Loser (Elevator Music), van Mutations (Think I’m in Love) en de Air-Beck (Movie Theme). Daarnaast leren we ook een onbekende kant van Beck kennen. In 1000 BPM betoont hij zich een platte MTV-rapper. Het resultaat klinkt eerder hilarisch dan overtuigend.

Dinnertime

The Information is knap geproduceerd. De samples die op meerdere plekken op het album terugkomen of in eerder werk werden gebruikt, geven de plaat een strak en herkenbaar geluid. Toch klinkt het allemaal iets teveel alsof het op de automatische piloot is gedaan. Ook de vaak nogal ongeïnspireerde blik waarmee Beck zijn publiek in de bijgevoegde videoclips aanstaart werkt niet echt mee. De net iets te relaxte sfeer drukt Beck zelf goed uit als hij buiten het nummer New Round om bevestigend zegt:’What? Yeah. Dinnertime.’ The Information mist het enthousiasme dat eerdere platen als Odelay en Midnight Vultures sierde. Dat neemt niet weg dat de nummers goed in elkaar zitten, waardoor de King of Hip er toch nog goed mee weg komt.