Muziek / Album

Een blik op het zuiden

recensie: Australian Blonde - Songs of Love and Grace en Una - Fábrica de Cemento

We hebben ons op 8WEEKLY al meerdere malen positief uitgelaten over Astro Discos, een Spaans platenmaatschappijtje met een kleine tak in Nederland. Dit label heeft ons versteld doen staan over de grote hoeveelheid prachtige muziek die het zuiden van Europa herbergt. Muziek waar je zonder de inmenging van Astro Discos nooit mee in aanraking zou zijn gekomen. Eerdere goede voorbeelden zijn Lansbury, Holywater en Camping. Daar kunnen in meerdere en mindere mate weer twee plaatjes aan toe worden gevoegd: Songs of Love and Grace van Australian Blonde en Fábrica de Cemento van Una.

~

De Spaanse band Australian Blonde bestaat al een jaar of dertien en bracht reeds zeven albums uit, waarvan Songs of Love and Grace de meest recente is. Deze plaat heeft een enorme muzikale rijkdom. Alles klopt: de uitstekende, inventieve indie-popliedjes, de prachtige samenzang (niet te vals, niet te gelikt), de nodige afwisseling en de ontwapenende Spaanse accenten in de meest Engelstalige nummers. Het is een uitstekende symbiose van de toegankelijke popliedjes van the Byrds en het wat experimentelere werk van Wilco. Beide bands worden als invloedsbron genoemd in het begeleidend schrijven. Het gaat op Songs of Love and Grace echter over een symbiose en niet om het betere jatwerk. Na drie keer luisteren ben je verkocht; ik heb in tijden niet meer zo’n mooie verfrissende, gelukzalige popplaat gehoord. Een prachtige voorbode van de lente. Oppikken die handel!

Spanje – Nederland

~

Una is een Spaanse zangeres, die een band heeft met Nederland, met name met Rick Treffers uit de Nederlandse band Mist. Treffers doet het goed in Spanje met Mist en is in Nederland verantwoordelijk voor de promotie van al dat Spaanse talent bij Astro Discos. Mist heeft zich opgeworpen als begeleidingsband van Una, een samenwerking die resulteerde in de tien nummers op Fábrica de Cemento (De cementfabriek). Deze titel en de hoes met een foto van een cementfabriek doen kilheid vermoeden. Fábrica de Cemento is echter warm en zacht van aard: het zijn korte, kabbelende liedjes, vooral met akoestische begeleiding van gitaar en cello met wat elektronische elementen. Op drie nummers na wordt alles in het Spaans gezongen. Ik geef de voorkeur aan de Spaanstalige songs, die wat natuurlijker klinken. Een redelijke plaat, niet zo overtuigend als het om aandacht schreeuwende Songs of Love and Grace van Australian Blonde, maar dat is dan ook appelen met peren vergelijken. Fábrica de Cemento is kleiner en ingetogener en hier en daar ligt Una’s muziek iets meer voor de hand. Ik zit eigenlijk meer te wachten op de nieuwe langspeler van Mist, die eind april moet verschijnen, want die uitstekende EP Dangerous Words uit 2004 vraagt om een vervolg.