Prettig avontuur met open einde
Het is en blijft opvallend hoe ons nationale ‘independent’ label Excelsior
Recordings een scherpe neus heeft voor interessante gitaarbandjes. Alamo
Race Track is dan wel geen nieuwe band, maar toch ook zeker geen gevestigde
naam hier ten lande. Deze Amsterdamse band heeft tot op heden één wapenfeit
op haar naam staan, het debuutalbum Birds at Home uit 2003. Plus natuurlijk het veelbekeken YouTube-kleedkamerfilmpje van de single Black Cat John Brown.
~
aanstekelijk en dartel enthousiasme vanaf straalt. Als viermansbandje met
een traditionele rolbezetting (zang, gitaar, bas, drums), laat Alamo
Race Track opvallend veel muzikale diversiteit horen in de twaalf stukken die de
plaat rijk is. Spring-in’t-veld liedjes worden afgewisseld met lome, trage
liedjes. Een immer stuwende bas en scherpe, hoekige gitaarriffs dragen het
geluid van de band tot ver over onze landsgrenzen; in Frankrijk is Alamo Race Track
vorig jaar opgepikt door het muziekblad Les Inrockuptibles en de band is
naar verluidt al aan het oogsten.
Koersbepaling
Black Cat John Brown is een sterke plaat van eigen bodem. Toch lijkt Alamo Race Track als band moeite te hebben met het bepalen van een koers, want de plaat kent duidelijk twee categorieën songs: makkelijk in het gehoor liggende
liedjes en moeilijkere creaties. In de eerste categorie vallen de single
Black Cat John Brown (met hitpotentie), Kiss Me Bar en bijvoorbeeld Lee
J. Cobb is Screaming a Lot. Ook de strakke new wave-achtige songs als The
Killing en The Northern Territory pinnen zich gemakkelijk aan je gehoor
vast. De ‘moeilijke’ songs Stanley vs Hannah of Breaker-Breaker 1-2
komen niet op dreef en blijven hangen in monotonie. Helaas vallen deze songs
uit de toon op een plaat vol spelplezier.
Toekomstmuziek
De toekomst van Alamo Race Track voorspellen is koffiedik kijken. De band
heeft ontegenzeggelijk potentie. Maar er zijn vele open vragen. Wordt het
wél of geen ‘commercieel’ verantwoord artwork (het artwork is helaas
armoedig), wél of geen poppy liedjes, wél of geen
doorbraak? De keus is aan de band zelf. Het enige wat de muziekliefhebber kan doen, is trots zijn op zo’n fijn binnenlands product en
de band steunen in al haar keuzes.
