Roosevelts leven gereduceerd tot Bouquetroman

Hyde Park on Hudson speelt zich af in 1939. De titel verwijst naar de majestueuze villa van Franklin Delano Roosevelt, Hyde Park aan de rivier de Hudson, waar een bezoek van de stotterende Britse koning George VI (met de bijnaam Bertie, gespeeld door Samuel West) en koningin Elizabeth (de moeder van de huidige koningin Elizabeth, gespeeld door Olivia Colman) op het programma staat. Aan het begin van de film zijn de voorbereidingen in volle gang en is de staf van Hyde Park in rep en roer, maar heeft Roosevelt (Bill Murray) zelf last van een voorhoofdsholteontsteking. Hij gaat daarom op zoek naar afleiding van zijn dagelijkse beslommeringen.

Bloemetjes en bijtjes

‘Afleiding’ staat voor Roosevelt blijkbaar synoniem aan ‘vrouwen’, en die afleiding komt deze keer in de vorm van Daisy (Laura Linney). Daisy is een verre achternicht van Roosevelt die op Hyde Park wordt ontboden om de president te vermaken. Dat houdt in dit geval in dat er onschuldig thee wordt gedronken en over postzegels gepraat wordt. In eerste instantie tenminste, want er ontstaat uiteindelijk toch een affaire tussen de naïeve, wat dommige Daisy en de sympathieke, charismatische president Roosevelt, die door kinderpolio invalide raakte.

Hun affaire is echter op geen elke niveau boeiend. Tot verhitte gesprekken komt het nooit tussen de twee, en gepassioneerde seks is ook afwezig. Verder dan een suggestieve scène in een van Roosevelts prachtige auto’s in een veld vol met bloemetjes en bijtjes wil de film niet gaan. Het liefdespaar blijft zich vooral bezighouden met keuvelen over koetjes en kalfjes en het bekijken van Roosevelts indrukwekkende postzegelverzameling. De scènes met Roosevelt en Daisy zijn daardoor weinig enerverend en zelfs bij tijd en wijle saai.

Wereldleiders

Hyde Park on Hudson wordt pas interessant wanneer andere personages hun intrede doen. Zo laat een heerlijk informeel gesprek tussen Bertie en Roosevelt de gemiste potentie van de film zien. In een minuut of tien ontdooit de gespannen Bertie volledig, doordat Roosevelt hem op zijn gemak stelt door er de ene na de andere prachtige anekdote uit te gooien. En door de rijkelijk vloeiende whiskey, waarschijnlijk. Deze twee mannen van statuur zijn zich, ondanks hun lichamelijke gebreken en de poppenkast waartoe het staatsbezoek gereduceerd wordt, volledig bewust van de ernst van de situatie waarin ze verkeren: Engeland staat op het punt om binnengevallen te worden door Duitsland en de koning is op bezoek om zich, als laatste hoop, tot Roosevelt en Amerika te richten voor hulp. Bill Murray en Samuel West weten zich in een paar indrukwekkende scènes overtuigend te profileren als respectabele wereldleiders. Laura Linney staat daartoe in schril contrast, en weet de kijker nooit te raken met haar vertolking van Daisy. Daarnaast is haar voice-over volledig overbodig.   

Regisseur Roger Michell (Notting Hill, Changing Lanes) maakte deze film over Roosevelt en besloot de focus te leggen op diens liefdesleven. Geen goede keuze, blijkt helaas. Hyde Park on Hudson is als liefdesdrama niet overtuigend en daarnaast heeft Roosevelt natuurlijk veel interessantere dingen uitgespookt dan een affaire hier en daar. De film is dan ook een ratjetoe van willekeurig samengevlochten gebeurtenissen geworden. De hoofdverhaallijn is het minst interessante aan de hele film en wordt volledig overschaduwd door alle subplots. De gesprekken tussen Bertie en Elizabeth, de interactie tussen Roosevelt en zijn statige secretaresse Missy (Elizabeth Marvel), en de relatie tussen Roosevelt en zijn hardvochtige vrouw Eleanor (Olivia Williams) zijn filmwaardig; de Bouquetromantische affaire van Roosevelt en Daisy is dat niet.