Gosford Park

Het verhaal speelt in 1932 en draait om het verblijf van een groepje aristocraten op een landhuis rond een jachtpartij, waarbij na verloop van tijd een moord gepleegd wordt. De plot is echter ondergeschikt aan de milieuschildering van twee sociale klassen: die van de aristocraten en van hun bedienden. Altman is gefascineerd door de onderlinge spanningen bij de gasten (“upstairs”) en bij hun personeel (“downstairs”), en de relaties tussen de twee groepen, die strikt gescheiden blijven, maar niet zonder elkaar kunnen. Altman brengt die prachtig in beeld: kalm, subtiel, met oog voor detail, en met behulp van een vlekkeloze art direction, gepaste muziek en zoals gezegd een arsenaal aan topacteurs.

Arrogant buitenbeentje

In het begin van de film worden er zoveel mensen geïntroduceerd dat het moeilijk bij te houden is, maar Altman besteedt genoeg tijd en aandacht aan vrijwel elk personage om ze gaandeweg allemaal diepgang te kunnen geven. Aan de aristocraten wordt nauwgezet gestalte gegeven door o.a. Michael Gambon als de botte gastheer, Kristin Scott Thomas als zijn vrouw, Jeremy Northam (met geweldige muzikale begeleiding) als de acteur Ivor Novello en Maggie Smith als snobistische gravin. De bedienden worden gespeeld door uiteenlopende acteurs als Helen Mirren, Derek Jacobi, Alan Bates, Richard E. Grant, Clive Owen, Emily Watson en Kelly
McDonald (Diane uit Trainspotting). De enigen die een wat onwerkelijke indruk maken, zijn Stephen Fry, die voor een komisch intermezzo zorgt, en Ryan Philippe, die wel toepasselijk genoeg een arrogant buitenbeentje speelt.

Perfecte schildering

Robert Altman heeft de film samen met Bob Balaban (die ook een van de gasten speelt) bedacht en geproduceerd. Enige acteurs hebben naar verluidt in de productie ook veel in de melk te brokken gehad. Het onderwerp is hen allen duidelijk ter harte gegaan, want Gosford Park is een met liefde gemaakte, nagenoeg perfecte schildering van twee werelden uit een vergane tijd.