Girl With A Pearl Earring

Girl With A Pearl Earring is gebaseerd op een kleine roman van de Amerikaanse schrijfster Tracy Chevalier. Het verhaal speelt in Delft in het jaar 1665. De 17-jarige Griet, gespeeld door Johansson, wordt hulpje in de huishouding van schilder Johannes Vermeer. Ze blijkt een natuurlijke kijk op schilderkunst, licht en ontwerp te hebben. De bewondering van Vermeer groeit en Griet wordt zijn muze voor een aantal schilderijen. Dit leidt in huize Vermeer tot jaloerse reacties van vrouwlief en oudste dochter. De kunst overwint: de vrouw van Vermeer blijkt tot niet meer in staat dan het baren van kinderen, en Griet blijft zijn muze in de kunst.

Betere lichtinval

Girl With A Pearl Earring is een prachtig gemaakte film. De decors leveren beelden op zoals het in 1665 in Delft moet zijn geweest, het acteerspel is gedoseerd emotioneel, er is gelukkig geen verhalende voice over en de toeschouwer krijgt ruimte genoeg om in te vullen, mee te leven en te genieten van de prachtige beelden. De in de titel genoemde oorbel is van de vrouw des huize. In het oor van Griet is de lichtinval volgens Vermeer zo veel beter, dat hij de toorn van zijn vrouw trotseert en Griet laat poseren.

Smetje

Firth levert een goede prestatie als Johannes Vermeer. Natuurlijk kijkt hij als echt kunstenaar af en toe gepijnigd, gaan zijn gedachten meer naar Griet dan zijn in barensnood liggende vrouw, maar Firth overdrijft nergens. Hij is een kunstenaar met een missie. Tom Wilkinson is de man met de portemonnee. Hij geeft opdrachten aan Vermeer en denkt van de modellen te kunnen snoepen. Ook bij Griet doet hij een poging, maar hij komt bedrogen uit. Griet maakt haar eigen keuzes en laat zich niet inpalmen en misbruiken voor macht of geld. Griet kiest voor haar hart en een arme slagersjongen blijkt de gelukkige. Vanuit de verte klinken in de straten in Delft af en toe Nederlandse stemmen. Dat is natuurlijk logisch, maar het werkt storend. Het is het enige smetje op deze vlekkeloos gemaakte film.

Oscar

Scarlett Johansson bleek afgelopen maand niet te zijn genomineerd voor een Oscar. De Amerikaanse critici zagen – om een voorbeeld te noemen – liever Diane Keaton (Something’s Gotta Give) op het podium. Schandelijk natuurlijk, maar bij dit soort prijzen gaat het lang niet altijd om de kwaliteit en spelen financiële of emotionele belangen een grote rol. Johansson heeft gelukkig nog ruim de tijd. Ze zal in de komende jaren meer mooie rollen spelen als ze net zo zorgvuldig in haar keuze blijft. Die Oscar is dan gewoon onvermijdelijk.