Geestig debuut zonder platitudes

Deze Nederlandse tragikomedie draait eens niet om seks, maar om een ontwricht gezin dat met de komst van de Duitse uitwisselingsstudent Veit (Rafael Gareisen) volledig ontspoort. Dit is niet in de laatste plaats door de spekgladde Duitser zelf, wiens vileine opmerkingen jegens broer Manuel (Abe Dijksman) en charmante toespelingen naar moeder Etty (Jacqueline Blom) ertoe leiden dat het gezin uiteen wordt gereten. Middenin de chaos zien we Eva (Vivian Dierickx), een vijftienjarig, mollig, nietszeggend meisje dat van walvissen houdt en naar panfluitmuziek luistert.

Frikadellen

Meisjes als Eva zijn niet populair op de middelbare school. Ze doet net alsof ze zich daar niks van aantrekt, maar erg overtuigend is het niet. Als kijker heb je best met Eva te doen, al neemt haar passieve houding ten opzichte van het leven uiteindelijk wel èrg grote vormen aan. Je kunt bijna niet anders dan concluderen dat ze het ook wel een beetje aan zichzelf te danken heeft.  

Hoe anders is het met de andere leden van het gezin. Vader Evert (Ton Kas) werkt in een frikadellenfabriek en ziet zijn huwelijk langzaam uit elkaar vallen, ondanks de verwoede pogingen die hij doet tot romantiek. Everts grote trots is zoonlief Manuel, die blowend door het leven gaat, nonchalant (al dan niet door de wiet) vrouwen versiert, en de frikadelleneetwedstrijd al drie jaar op rij wint. Tussen Evert en zijn vrouw Etty botert het ondertussen voor geen meter. Etty heeft haar buik vol van Evert en is vooral bezig met haar bezorgdheid om oudste zoon Erwin (Tomer Pawlicki) die recent een huis heeft gekocht met zijn vriendin.

Aanmodderfocker

Overigens blijkt uitwisselingsstudent en “ideale schoonzoon” Veit zó politiek correct en zó welgemanierd, dat het erg irritant wordt. Manuel is niet de enige bij wie hij het bloed onder de nagels vandaan haalt: zijn machtspelletjes en manipulatieve maniertjes maken van Veit de ideale antagonist in een film waarin verder elk personage het goede probeert te doen, hoe onhandig ze dat er ook vanaf brengen (Evert en Etty zijn volledig vastgeroest, Manuel kan op een gegeven moment niet meer om Veit heen en Eva – eigenlijk het saaiste personage van de film – zit vast in haar eigen passiviteit). De komst van Veit blijkt dan ook de katalysator te zijn die de gezinsleden nodig hebben om hun levens eens goed onder de loep te nemen.

De Ontmaagding van Eva van End moet het vooral hebben van de herkenbare situaties en de sterke grappen, die voornamelijk uit al even herkenbare en tevens ongemakkelijke situaties ontstaan. Het uitgebluste huwelijk van Evert en Eddy is behoorlijk deprimerend, maar omdat Ton Kas en Jacqueline Blom het er zo dik bovenop leggen, wordt menig woordenwisseling interessant en komisch. Daarnaast komt Abe Dijksman als Manuel buitengewoon sterk uit de hoek en doet hij denken aan Cas Jansen in zijn beginjaren. Ook Dijksman is de rebelse puber met het gouden hart, al wil dat hart nog wel eens verstenen in bijzijn van Veit.

Michiel ten Horn zette de stap van animator tot regisseur en maakt een film die tot de verbeelding spreekt. Humoristisch bovenal, maar ook met de nodige inhoud en sterke acteurs. Hopelijk krijgen we snel meer van Ten Horn te zien en weet hij dit niveau vast te houden. De Nederlandse film kan tenslotte wel een boost gebruiken. De titel van zijn nieuwe werk, Aanmodderfocker, belooft alvast veel goeds.