Let’s dance

De film begint met de kennismaking met Julian Craster, een jonge componist wiens muziek is gestolen door zijn professor. Hij gaat verhaal halen bij Boris Lermontov die zijn muziek gebruikt heeft in een voorstelling. Deze impresario is zo onder de indruk van zijn actie dat hij hem de kans geeft om te laten zien wat hij kan. Ondertussen probeert de jonge ballerina Victoria ‘Vicky’ Page ook een naam voor zichzelf te maken. Uiteindelijk krijgt ze de hoofdrol in de voorstelling The Red Shoes (naar het wrange sprookje van Hans Christian Andersen), waarvoor Julian de muziek mag componeren. Er ontstaat een romance tussen de twee, die echter wordt gedwarsboomd door Lermontov. Vicky moet kiezen tussen haar liefde voor Julian, haar passie om te dansen en haar loyaliteit aan Lermontov.

Overdonderend

The Red Shoes was het debuut van ballerina Moira Shearer (Vicky) maar ze wordt niet weggespeeld door de overdonderende Anton Walbrook als de charismatische en eigenzinnige Lermontov. Shearer zet een sterke vrouw neer die helemaal opgaat in waar ze voor leeft: dansen. Haar mooie uiterlijk en de vormgeving van de film trekken je helemaal mee haar wereld in. Als ze uiteindelijk haar noodlot tegemoet springt, doet ze dit in een perfect gechoreografeerde ballarinasprong. Haar prestatie in deze film overschaduwde de rest van haar carrière, inclusief haar optreden in Powells controversiële Peeping Tom.

Cameraman Jack Cardiff en vormgevers Hein Heckroth en Arthur Lawson geven de balletscènes een sprookjesachtig uiterlijk mee, maar ze doen dit ook bij het gewone leven van Vicky. Zo lijkt de hele film op een sprookje. De prachtige kleuren, de klassieke muziek en het verhaal maken dit tot een betoverend geheel. De film bevat vele mooie balletscènes, maar vooral de langste geeft het leven van de hoofdrolspeelster goed weer. De charme en de schoonheid van het dansen komen hier naar voren en de scène geeft het verhaal van de film in miniatuur weer. Al het harde werken dat het haar gekost heeft om zover te geraken ben je op slag vergeten.

Rode sneakers

Dat de aantrekkingskracht van de rode schoentjes van Hans Christian Andersen door de jaren heen niet is uitgewerkt blijkt wel uit de clip bij het nummer ‘Let’s dance’ van David Bowie. In de Zuid-Koreaanse horror The Red Shoes uit 2005 jagen rode pumps mensen de dood in. En al in 1939 brengen de rode schoenen van Dorothy haar weer terug naar Kansas. Ook nu zullen er waarschijnlijk nog jonge mensen geïnspireerd worden om te gaan dansen door The Red Shoes. Ook al worden er tegenwoordig eerder rode sneakers aangetrokken dan rode spitzen.