Web van verhaallijnen

Na alle gebeurtenissen uit het eerste deel (The Amazing Spider-Man) probeert Peter Parker, oftewel Spiderman, nog steeds uit te zoeken hoe hij zijn krachten moet combineren met zijn dagelijks leven en zijn vriendin (Emma Stone (Easy A)). Daarnaast krijgt hij nieuwe informatie over zijn vader die hem jaren geleden heeft verlaten en komt zijn oude vriend Harry Osborne (Dane DeHaan (Kill Your Darlings)) terug in zijn leven om het bedrijf Oscorp over te nemen. Ook duikt er een nieuwe superschurk op: Electro (Jamie Foxx (Django Unchained)), die met zijn elektrische krachten het middelpunt van de aandacht wilt worden.

Warboel van subplots

De synopsis geeft al aan dat er wordt getracht de vier verschillende verhaallijnen in The Amazing Spider-Man 2 samen te smelten tot één verhaal over de moeilijkheden van het leven als superheld. Naar mate de film vordert, worden daar nog andere subplots aan toegevoegd. Hierdoor raakt de film overvol en is het lastig om alles goed te volgen. In principe krijgt elk verhaal genoeg tijd om goed uitgewerkt te worden. Deze tijd wordt echter niet goed benut en maakt dat elke verhaallijn onlogisch, krakkemikkig en onevenwichtig in elkaar zit. Individuele scènes zijn gevarieerd in kwaliteit; van indrukwekkende, spannende gevechten tot oninteressante, slecht geacteerde emoties.

De karakters zijn over het algemeen slecht geschreven. Nieuwe personages worden onorigineel en stereotypisch neergezet, daarnaast krijgen oude personages nauwelijks diepgang. Gelukkig zijn de acteerprestaties van de gehele cast uitstekend, waardoor de personages interessant blijven om naar te kijken. Jamie Foxx slaagt hier het beste in. Zijn personage is het meest stereotype geschreven, maar Foxx weet er het beste uit te halen en legt op een effectieve manier veel emotie in zijn spel. Dit wordt versterkt door een aantal subtiele elementen waarmee de makers het personage Electro kracht bijzetten. Zo gaat er een technodubstep gepaard met het gebruik van zijn krachten. Een verademing in de soundtrack die verder wordt gedomineerd door nietszeggende popliedjes.

Overambitieus

Visueel valt er weinig op de film aan te merken. De effecten zijn mooi, maar niet uitzonderlijk. De cameravoering heeft enkele fantastische shots, maar blinkt verder niet uit. Als The Amazing Spider-Man 2 zich op één of twee verhaallijnen had geconcentreerd, had het een fantastische, diepgaande film kunnen worden, zoals Spider-man 2 (met Alfred Molina als Doctor Octopus) dat wel was. Nu is het een chaotische film die in alle aspecten groter, beter en meer wil zijn. Een aspect waar dit pijnlijk duidelijk in wordt, is de behandeling van superschurk Rhino. – Spoiler alert- In de trailer en op de posters wordt de kijker lekker gemaakt met de aankondiging van deze mechanische neushoorn. Rhino laat echter op zich wachten tot de laatste vijf minuten van de film waarin hij snel is gepropt. Vijf minuten die overigens op geen enkele manier een meerwaarde zijn voor de film. Dit haastige slot is tekenend voor de manier waarop de film alles tegelijk laat zien en niets degelijk tot zijn recht laat komen.