The Village

Het is 1897. In de dichte bossen van Pennsylvania ligt een dorpje waarvan de bewoners een pact hebben gesloten met de wezens die in de omringende bossen leven: zij komen niet in het bos, de wezens komen niet in het dorp. Lucius Hunt (Joaquin Phoenix) is een stille, introverte jongen die heimelijk verliefd is op de dochter van een van de dorpsoudsten, de blinde Ivy Walker (gespeeld door Bryce Dallas Howard – de dochter van regisseur Ron Howard). Lucius is ervan overtuigd dat, mits hij goede bedoelingen heeft, hij de bossen rondom het dorp kan betreden om in de steden nieuwe medicijnen te kopen. En ook al wordt het hem door ’the elders’ verboden, Lucius betreedt toch de bossen, met alle gevolgen van dien. Wat volgt is een sfeervolle film met een paar van de vreemdste plotwendingen die je ooit zult tegenkomen.

Mondje dicht

Hoe schrijf je een recensie over een film waar je eigenlijk niets over mag vertellen? The Village is, meer nog dan The Sixth Sense, Unbreakable en Signs, een film die in zijn geheel lijkt te draaien om het onverwachte einde. Dat einde weggeven, of welke andere plotwending dan ook, zou de hele film verpesten, en dat is niet iets waar ik op uit ben. In plaats daarvan zal ik een aantal zaken rechtzetten, waardoor je misschien iets meer van de film zal kunnen genieten.

Geen horror

Om te beginnen wordt The Village gepromoot als een horrorfilm. Naar mijn mening volstrekt onterecht. Het is begrijpelijk dat ze een film onder Shyamalans naam omdopen tot horror, simpelweg omdat het dan meer verkoopt, maar op deze manier gaan mensen met bepaalde verwachtingen de bios in en komen er vervolgens bedrogen uit. Dat kan niet de bedoeling zijn. Net zoals veel mensen van Signs een soort Independence Day 2 verwachtten en werden teleurgesteld, moet je van The Village geen bloederige horrorfilm verwachten. Helaas is dat niet voor alle bezoekers van de film duidelijk…

Sfeerbeelden

Doordat mensen blijkbaar een of andere aktie-horrorfilm verwachtten, hoorde ik al snel een paar mensen door de bioscoop schreeuwen dat The Village saai zou zijn. Ik heb me echter geen moment verveeld. Shyamalan is erg goed in het opbouwen van een beklemmende sfeer – iets dat Signs voor mij een van de engste films maakt die ik ooit heb gezien. Niet dat The Village het engheidniveau van Signs of zelfs The Sixth Sense haalt, maar toch weet Shyamalan ook dit keer weer een heel specifieke sfeer neer te zetten. Vooral in de eerste helft van de film wordt het verhaal langzaam opgebouwd en zijn het vooral sfeerbeelden die de film interessant maken. De tweede helft van The Village zit vol plotwendingen en ook de engste scène uit de film is hier te vinden. Toch is er iets dat The Village tegenhoudt om naast die ene scène echt eng te zijn.

Blind gestaard

Zoals ik eerder zei lijkt de film in zijn geheel te draaien om het einde, waardoor de film aan kracht verliest. Het zou een hele enge film kunnen zijn, maar verder dan spannend komt het niet. Dit is vooral te wijten aan het feit dat bepaalde plotinformatie op opvallend rare momenten in film wordt onthuld, waardoor dat wat de film eng had kunnen maken als sneeuw voor de zon verdwijnt – namelijk de angst voor het onbekende. Neem die onzekerheid weg en weg is de angst. De film had veel meer kunnen zijn als Shyamalan zich niet zo had blind gestaard op het einde van The Village, en zelfs de cast met onder andere Sigourney Weaver, William Hurt en Adrien Brody kan daar niets aan veranderen.

Rondspoken

Na het zien van The Village ben ik ervan overtuigd dat je de film niet moet zien als een film, maar als een uitstapje. Vergeet al je verwachtingen, laat alle logica varen, zet je over je teleurstellingen heen die je onvermijdelijk tijdens de film zal oplopen en laat je vermaken en verrassen. Op deze manier zal The Village zich ontpoppen tot een sfeervol liefdesverhaal met een allesomvattende twist. En wat je uiteindelijk ook van de film vindt, één ding is zeker: hij zal in ieder geval nog een paar dagen in je hoofd blijven rondspoken.