Een tijdloos sprookje

Een pelikaan belandt op een strandje in Finland en is zo gefascineerd door de mensen dat hij wat kleren zoekt en besluit om ook als een mens door het leven te gaan. Hij krijgt een baantje achter de schermen bij de opera en sluit vriendschap met de jongen Emiel en het meisje Elsa, die zijn ware identiteit kennen. Het leven als meneer Vogel gaat hem prima af, totdat ook de grote mensen ontdekken dat hij in werkelijkheid een pelikaan is.

Met subtiele beelden wordt deze pelikaan in beeld gebracht. Als hij aan komt vliegen zie je alleen een vogelschaduw. Wanneer hij vervolgens uit het strandtentje komt zie je een verdwaasde jongeman die vogelgeluiden uitstoot. Zo wordt de pelikaan verder ook in beeld gebracht: als een man. Alleen in incidentele flitsen zie je de eigenlijke pelikaan. Dat zijn altijd schaduwen, reflecties of afdrukken (bijvoorbeeld van zwemvliezen in het zand). Samen met de veren die soms op de grond dwarrelen zijn dit prachtige details die de film tot een sprookje maken.

Prima acteerprestaties

Pelikaanman is een tijdloos, maar toch heel actueel verhaal. Het draagt vele boodschappen uit. Het vertelt het verhaal van gescheiden ouders, van de verplichte verhuizing die hieruit volgt en hoe dit het leven van een tienjarig jongetje helemaal op zijn kop kan zetten. Ook zien we hoe twee buitenbeentjes een vriendschap sluiten en daar allebei beter van worden. Maar het laat vooral de weg naar volwassenheid en onafhankelijkheid zien en hoe belangrijk het hiervoor is om naar jezelf te luisteren.

Hierbij draait het natuurlijk vooral om de jongen Emiel, gespeeld door Roni Haarakangas. Hij zet geloofwaardig een droevig jongetje neer, zonder dat het sentimenteel wordt, en hoe verder de film komt, hoe energieker hij wordt. Kari Ketonen (1971) is ook een geweldig acteur. Stuntelig, houterig en met grote verbaasde ogen ís hij echt een pelikaanman. Zijn grootste uitdaging was om de karaktertrekjes van een mens en een vogel te combineren, en dat is hem prima gelukt.

Voor jong en oud

Pelikaanman is een mooi verhaal voor jong en oud. Het is echter geen spektakelstuk, waardoor iets oudere kinderen in eerste instantie negatief kunnen zijn en dingen kunnen roepen als: “Het is nep, je ziet niet eens dat hij in een pelikaan verandert”. Maar ondertussen zullen ze er toch van genieten. Alle ingrediënten voor een goede film zijn namelijk aanwezig: spanning, humor, actie en kindergeheimen. Gaan dus met het kroost!