The Hunt For Red October

Het verhaal van Red October zal bekend zijn. In 1984, op het hoogtepunt van de Koude Oorlog, gaat een Russische onderzeebootkapitein er met een splinternieuwe en ultra-geavanceerde onderzeeboot vandoor. Alles wordt in het werk gesteld om hem te lokaliseren, zowel door de Russen als door de Amerikanen. Zal hij zijn kernwapens willen gaan gebruiken, of speelt er toch wat anders?

Zeeslag

Eén van de redenen waarom de film mij elke keer weer naar de keel grijpt is de immense lading suspense waarmee de film overgoten is. Mooi is dat toch, als je precies weet wat er komen gaat, maar dat je toch steeds weer bijna je nagels afbijt. De onderwatermanoeuvres van drie bakbeesten van onderzeeërs die zo dicht bij elkaar in de buurt vertoeven, zijn werkelijk adembenemend. Denk daar dan nog wat rondschietende torpedo’s bij en je hebt een prachtig georkestreerde zeeslag.

Renegade Ramius

Een andere reden is het ijzersterke acteerwerk van praktisch alle betrokkenen. Ik word altijd een beetje moe als pseudo-connaisseurs beginnen te zeiken over een accent. Zo zou Sean Connery (“Renegade Ramius” of “Vilnius Nastavnik”) te weinig moeite doen om zijn Schotse afkomst te verbergen in zijn rol als Russische kapitein. Totaal ongefundeerd en daarnaast hoogst irrelevant lijkt me. Vele malen belangrijker is het gemak waarmee Connery de autoriteit uitstraalt die we van iemand in die positie mogen verwachten. De tweede hoofdrol is voor Alec Baldwin als CIA-analyst Jack Ryan. Waar het precies fout is gegaan weet ik niet, maar ik vind het nog steeds onbegrijpelijk dat uiteindelijk Harrison Ford en later Ben Affleck de rol van Jack Ryan kregen in de sequels Patriot Games, Clear And Present Danger en The Sum Of All Fears. Baldwin’s jeugdige, wellicht ietwat naieve maar zeker doortastende optreden is een genot om naar te kijken en ja, bijzonder geloofwaardig. Wat mij betreft de enige échte Jack Ryan.

Kippenvel

Tenslotte kan niet voorbij worden gegaan aan de prachtige soundtrack. De muziek van Basil Poledouris weerspiegelt de intense ervaring en de majestueuze beelden van onderzeeërs die gracieus langs grillige rotsformaties laveren. Het doet me onwillekeurig denken aan de soundtrack van The Abyss. Maar het meest tot de verbeelding sprekende stuk is natuurlijk de Hymn To Red October, met dat schitterende mannenkoor. Kippenvelwerk.

Misleidend

De titel van deze gloednieuwe Special Collector’s Edition roept de vraag op hoeveel waarde zo’n term eigenlijk heeft. Eén blik op de lijst met extra’s achterop de hoes laat zien dat er een commentaartrack van regisseur McTiernan aanwezig is, plus een trailer en de documentaire Beneath the Surface. Bij de meeste nieuwe DVD’s is dit tegenwoordig het minimale pakket aan extra’s, en ook het sjieke kartonnen hoesje voegt weinig toe aan de eigenlijke kwaliteit van de schijf. Een beetje misleidend dus, zo’n label.

Gortdroog

McTiernan staat over het algemeen niet bekend om zijn sappige verhalen, en ook het commentaar bij The Hunt For Red October is bij tijden gortdroog. Vooral aan het begin laat de man stiltes vallen, maar gaandeweg komt de kijker genoeg te weten over het maken van dit meesterwerk. De eerder genoemde documentaire Beneath the Surface duurt iets minder dan een half uur en bevat naast de op de hoes vermelde “new cast & crew interviews” ook archiefbeelden van de opnamen. Uiteraard zou ik graag alles willen weten over de productie, maar de docu doet zijn werk prima en de beelden van de special effects zijn onbetaalbaar. De originele trailer maakt het geheel compleet.

Uiteindelijk kan deze Special Collector’s Edition me niet helemaal bevredigen. Het gebodene is prima, maar er had voor mijn gevoel nog veel meer ingezeten. Gelukkig is de film zo goed dat fans de DVD zonder moeite aan hun collectie kunnen toevoegen.