Austin Powers in Goldmember

Wat de eerste drie films leuk maakte was flauwe, kneuterige, recht voor zijn raap humor. De verwijzingen naar James Bond waren niet van de lucht. Menigeen zal nog de prachtige Dr. Evil (Mike Myers) song “just the two of us” (echt door Dr. evil zelf geschreven…not!) kunnen herinneren. De bordkartonnen decors, de groovy jaren ’60, het lelijke gebit van Austin (Mike Myers), Mini-me, de fembots en vooral Austin’s mojo. Humor zo flauw dat het af en toe geniaal was. Maar zit het publiek nog wel op een derde Austin Powers film te wachten?

De parodie uitgewerkt?

De film begint fantastisch, ik zal nog niks verklappen, maar qua intro is de film zijn bioscoopkaartje wel waard. Vervolgens gaat de film over in het gebruikelijke stramien. Dr. Evil heeft een plan om de wereld af te persen, en Austin moet hem al swingend tegen houden met een mooie dame (Beyoncé Knowles) aan zijn zijde. Deze standaardformule was eerst nog als parodie op de Bond formule bedoeld, maar nu doet het ook in Austin Powers wat suf aan. Daarom introduceert Mike Myers een nieuwe schurk: Goldmember.

Duitse Nederlander

Deze Goldmember is ook meteen de grote zwakte aan de film, hij is absoluut saai, niet grappig en op zijn best hooguit wat goor te noemen. De man wordt geïntroduceerd als een Nederlandse (!) schurk, maar spreekt met een raar Scandinavisch Engels, en gooit er af en toe een Duits scheldwoord tussendoor. Verder eet de man graag zijn eigen huidschilfers op. Een ander nieuw karakter in deze film is Nigel Powers, de vader van Austin. Deze rol wordt ingevuld door Michael Caine. Niet een enorm diepgaande rol, maar Caine is nu eenmaal Caine, goed dus.

Te veel mogelijkheden

Beyoncé Knowles maakt in deze film haar acteerdebuut, maar het is te hopen dat ze het bij dit soort rolletjes houdt. Haar overdreven attitude past misschien nog bij videoclipjes en over the top-bijrollen, maar acteren kan het lieve schaap niet. Verder zijn er veel cameo’s van supersterren als Tom Cruise, Gwyneth Paltrow en Britney Spears. Toch geven die supersterren nog een zwakte van de film bloot. Door het succes van de eerste twee films heeft Myers ineens meer mogelijkheden en geld gekregen en mocht hij voor deze film flink uitpakken. Het expres goedkope en charmante kneuterige is daardoor uit de film verdwenen. De eerste twee films waren een geslaagde parodie op het spionage-genre, dit derde deel is op zijn best een aardige komedie.