Bijna een klassieker

De twee mannen zijn de fotograaf Adam en de chirurg Lawrence Gordon. Ze hebben in eerste instantie geen flauw idee waarom juist zij hier zijn beland. Al snel blijkt echter dat ze het slachtoffer zijn van een seriemoordenaar genaamd Jigsaw. Een moordenaar die zelf nooit moordt, maar zijn slachtoffers een gevaarlijke taak geeft die hen het leven kan redden. Deze taken zijn echter zo moeilijk dat tot op heden slechts één persoon zijn spelletjes heeft overleefd.

Cube en Seven

De openingsscéne doet sterk denken aan de cult-klassieker Cube. Ook hier werden ogenschijnlijk willekeurige slachtoffers wakker in een onbekende situatie. Maar waar Cube vooral gericht is op de ontsnapping van de gevangenen, gaat Saw voornamelijk in op de man die die de situatie geschapen heeft. Dr. Lawrence Gordon is bekend met de zaak rondom Jigsaw, aangezien hij zelf eerder al als verdachte is aangezien. Aan de hand van zijn herinneringen ontvouwt zich het verhaal dat tot de huidige situatie heeft geleid.

De ‘moorden’ van Jigsaw deden me weer sterk denken aan een andere film. De vergelijking met Seven kwam hier namelijk bij me opzetten. De taak die de slachtoffers krijgen toebedeeld om hun leven eventueel te redden zijn geïnspireerd door hun karakters. Een man bijvoorbeeld die eerder een mislukte zelfmoordpoging pleegde met behulp van scheermesjes, moet binnen een bepaalde tijd door een wirwar van vlijmscherp prikkeldraad kruipen om de weg naar de vrijheid te bereiken. Eerdere zonden en beweegredenen van de slachtoffers worden als uitgangspunt van de proeven gesteld die Jigsaw hen oplegt.

Throrror

Saw is een horrorfilm die niet hoeft te leunen op gruwelijke beelden. Nergens wordt naar heel specifieke beelden gegrepen. Het is juist de suggestie die de spanning moet opleveren. Het ontbranden van een lichaam, het afzagen van een voet. Het zijn beelden die je zelf in je hoofd vormt; alleen de aanzet tot deze actie wordt getoond, nooit de actie zelf. Hoe beter deze suggestie lukt, hoe beter het resultaat. En Saw doet zijn werk hier erg goed. Het is voor de hardcore horror fans wellicht niet expliciet genoeg. Zij zien misschien liever wat meer bloed over het beeldscherm spatten. Maar voor de liefhebber van een spannende thriller met horrortrekjes is het een must.

En dat komt vooral door het plot. Net als de twee gevangenen, vraag je jezelf voortdurend af wie achter deze hele opzet schuil gaat. Wie Jigsaw is en waarom de betrokkenen betrokken zijn blijkt steeds weer net niet zo te zijn als je denkt. Zodra zich een idee in je hoofd heeft gevormd omtrent het totaalplaatje, wordt dit door nieuwe ontwikkelingen meteen teniet gedaan. Tot de laatste minuut is Saw verrassend en onderhoudend. En dit is helemaal knap te noemen gezien het feit dat de acteurs soms een beetje tekort schieten.

Hoewel de acteurs toch al wat producties op hun naam hebben staan, missen ze hier en daar overtuiging. Vooral Cary Elwes als Dr. Lawrence Gordon kon mij vaak niet overtuigen; de scénes met zijn dochter deden houterig aan. Ook waren zowel Adam en Lawrence niet echt overtuigend tijdens de badkamerscenes. Het feit dat deze film me toch van begin tot eind heeft weten te boeien geeft aan hoe sterk het verhaal in elkaar zit. Met een sterkere bezetting zou Saw tot een klassieker kunnen uitgroeien. Maar zelfs met hier en daar minder geslaagd acteerwerk hebben we te maken met een goede, onderhoudende en verrassende film.