Evolution

De film begint met Sean William Scott (De mafkees uit films als Dude Where’s My Car en Road Trip) als brandweerman. Hij oefent ergens midden in de woestijn voor zijn brandweer-examen als hij plots wordt verrast door een enorme meteoriet die crasht op het verlaten huisje waar Wayne (Scott) met zijn opblaaspop aan het oefenen was voor z’n examen.

Al gauw krijgt de arme, bovendien nu auto-loze Wayne gezelschap van de wetenschappers Kane (David Duchovny) en Block (Orlando Jones, Bedazzled) die de meteoriet willen onderzoeken. Ze ontdekken een blauwe slijmerige vloeistof die van de steen afdruipt, ze stoppen het in een reageerbuisje en gaan het verder onderzoeken op de universiteit waar zij beiden lesgeven. Ira Kane ontdekt dat het blauwe slijmcellen bevat. En niet alleen dat. Nee, want als Kane nog een keer goed door de lens van zijn microscoop kijkt ziet hij dat de cellen zich vermenigvuldigen. Evolutie voor zijn ogen. Na verloop van tijd is de evolutie niet meer te stoppen en de meest bizarre wezens worden geboren. Dit ook nog eens op de meest bizarre manier, want ze kotsen hun babies gewoon uit.

Wie Ghostbusters heeft gezien (en wie heeft dat nou niet) zal een hoop herkennen in Evolution. Het is ook niet zo verwonderlijk, want regisseur Reitman heeft beide Ghostbusterfilms gemaakt. De humor in Evolution is dan ook net zo goed als in Ghostbusters.

Het verhaal van Evolution begint, als met de meeste hollywoodproducties, redelijk goed. Een evolutie van de vaagste aliens die zich overal manifesteren is toch een grappig gegeven, zeker met Reitman aan het stuur. Maar de clichés sluipen alweer snel de film in. Julianne Moore in een van haar slechtste rollen ooit speelt de ‘Love Interest’ van Duchovny, en het einde mag je dan ook wel weer raden. Duchovny zelf is ook niet op zijn best, de gehele film door zit je naar Fox Mulder te kijken die grappig probeert te doen. Het meerendeel van de film lukt het hem gewoonweg niet om grappig te zijn, en wordt dan ook weggespeeld door Jones.
Orlando Jones en Sean William Scott zijn wat mij betreft dan ook de enige acteurs die de film het kijken waard maken. Dit samen met een paar zeer humoristische scenes, en de enkele goede details (Julianne Moore die overal tegen aan botst) maken de film soms erg grappig, maar over het algemeen toch zeer standaard spul, met een uitgemolken verhaallijn, en een einde wat absoluut niet meer te melken valt.