Film / Films

Klassieke oplichters

recensie: The Two Faces of January

Sommige films belanden onterecht tussen wal en schip. Te gelikt voor het filmhuis, te slim voor de reguliere bioscoop. The Two Faces of January is er zo een.

~

De film markeert het debuut van Iraans-Britse scenarioschrijver Hossein Amini, die eerder naam maakte met het scenario van Drive. Amini kent zijn klassiekers want The Two Faces of January ademt de sfeer uit van een good old Hitchcock-film. Als basismateriaal diende het gelijknamige boek van the grand old lady van de thrillerliteratuur Patricia Highsmith. Van haar werd al eens The Talented Mr. Ripley verfilmd, een film waarmee The Two Faces of January nauw verwant is. Beide verhalen delen het mediterrane decor, de verwende Amerikanen op reis en de dubbele identiteit van de hoofdpersonen. Amini droeg niet voor niets zijn debuut op aan de regisseur van deze voorganger, de inmiddels overleden Anthony Minghella.

Oplichter

~

In 1962 maakt het gefortuneerde Amerikaanse echtpaar Colette en Chester MacFarland een reis door Griekenland. In Athene laat de Amerikaanse gids en oplichter Rydal zijn oog op het stel vallen, aangetrokken door de schoonheid van Colette en het fortuin van Chester. Chester heeft de trucs van de gids echter snel in de smiezen en is zelf ook niet zuiver op de graat. Na een misdaad vlucht het drietal naar Kreta waar de spanningen tussen het trio hoog oplopen, met noodlottigheden als gevolg.

Oogstrelend


The Two Faces of January
 is oogstrelend, met dank aan de zonovergoten Griekse setting en de stijlvol geklede hoofdrolspelers Viggo Mortensen, Kirsten Dunst en Oscar Isaac (Inside Llewyn Davis). Maar Amini biedt meer dan mooie-plaatjes-cinema. De onderhuidse spanningen in de driehoeksrelatie zijn kundig opgebouwd en het tragische, klassieke einde heeft zelfs iets ontroerends. Een klasse-thriller!