Groteske komedie

Dumplings speelt zich af in een sloppenwijk in Hongkong, waar Mei, een jonge immigrante uit China, speciale knoedels kookt en serveert voor rijke klanten. Het voedsel heeft namelijk een onverklaarbaar verjongingseffect, en daar hongert de upper class van Hongkong naar. Een van haar klanten is een voormalige steractrice, die zo haar overspelige man terug probeert te winnen. Al gauw blijkt dat Mei’s geheime ingrediënt uit Chinese abortusklinieken komt, en werkt de film toe naar een afschuwelijke climax.

Camerawerk

Het is niet zo moeilijk om uit dit verhaal een radicale maatschappijkritiek te destilleren over klassenverschillen en de bestiale aard van de Chinezen (inclusief die uit Hongkong), maar daarmee doe je afbreuk aan het sardonische genoegen waarmee Fruit Chan de film als een groteske komedie presenteert. Niet dat er direct veel te lachen valt, maar Chan maakt het weerzinwekkende met verve pervers grappig. Dit werkt volledig overtuigend, ook dankzij schitterend decordesign en sfeerversterkend camerawerk van Christopher Doyle. Mei wordt bovendien uitstekend geacteerd door Ling Bai (uit het Richard Gere-vehikel Red Corner).

Genre

Fruit Chan is een van de weinige creatieve filmauteurs die nog werkzaam zijn in de voormalige kolonie. Zijn films zijn vaak in Rotterdam vertoond, maar hij heeft nooit voet aan de grond gekregen bij een groter publiek, wellicht omdat zijn provocerende en vaak bizarre maatschappijcommentaar te ontoegankelijk is. Dumplings is dat niet. Deze film werkt namelijk niet alleen als maatschappijkritisch statement en komedie maar ook als horror. Reden voor de distributeur de film onder het genrelabel ‘Asiamania’ uit te brengen, waarmee dit direct de beste film uit de catalogus van dit label is.

Dumplings is in kortere versie en met een ander slot ook beschikbaar op de onlangs op hetzelfde label verschenen dvd Three… Extremes, de tweede reeks van drie korte Aziatische griezelfilms (Three verscheen in 2005 op dvd). Dumplings is echter duidelijk de enige van dat drietal die tot een volwaardige film had kunnen worden: Takashi Miike’s fraaie fabel Box en Chan-wook Parks typisch sadistische stijloefening Cuts zijn veel beperkter. Geen van beide uitgaves bevat extra’s.