C'era una volta

In de film van de succesvolle Italiaanse regisseur Francesco Rosi, die zelf onder andere winnaar van een Gouden Palm en een Gouden Leeuw is, staat het gehele verhaal in het teken van de twee acteergiganten. In de sprookjesachtige film gaat het om de kroonprins van Napels (Sharif), die er maar niet in slaagt de juiste vrouw te vinden, ondanks herhaaldelijk aandringen van zijn omgeving. Tot hij het simpele boerenmeisje Isabella (Loren) ontmoet. Met hulp van verschillende heksen en heiligen en andere elementen die niet mogen ontbreken in een dergelijk sprookje, komen de twee uiteindelijk bij elkaar en leefden natuurlijk nog lang en gelukkig…

C’era una volta is een film die volledig leunt op de uitstraling van zijn twee hoofdrolspelers. Het flinterdunne verhaaltje, een moderne variant op Assepoester, hangt van cliche’s aan elkaar en wekt bij vlagen zelf irritaties op. Als Isabella de hulp inroept van een aantal heksen om de prins te betoveren, gooit Rosi alle registers open en laat hij gedurende een aantal minuten verschillende hysterische vrouwen rituele dansen opvoeren. Ook haalt hij er geregeld vliegende monniken bij. Dit soort scènes zijn niet alleen ergerlijk, maar ook volstrekt overbodig omdat de film het sterkst is als Rosi het klein houdt en de camera richt op Sharif en Loren.

Onbenullig

Want zij zijn natuurlijk de enige reden dat distributeur Homescreen heeft besloten deze relatief vergeten Italiaanse film een nieuw leven te geven op dvd. Vooral Loren is goed op dreef als ietwat ordinaire plattelandsvrouw die valt voor de charmes van de Spaanse prins. Het personage van Sharif is wat minder sympathiek, maar ook hij weet, vooral in de wisselwerking met Loren, te amuseren. Toch heerst na afloop het gevoel dat er veel meer in had gezeten. De talenten van Rosi, Sharif en Loren, die in het verleden een grote rol speelden in diverse filmklassiekers, worden in C’era una volta toch enigszins verspild aan een wel erg onbenullig verhaaltje. Met thema’s als klassenverhoudingen en de autoriteit van het koningshuis wordt niets gedaan, omdat dat niet past in de wetten van het sprookje dat Rosi voor ogen stond. Het levert een aardige, maar absoluut geen gedenkwaardige film op.