Schoonheid ontdaan van respect

Regisseuse Julia Leigh laat haar hoofdpersonage slapend hoereren. Lucy mag de fantasie van rijke mannen bevredigen, maar daar niet bewust bij zijn. Zij is de sleeping beauty die zich door iedereen laat gebruiken.

De student Lucy, niet bang voor experimenteren, krijgt een nieuwe baan waarin ze met haar lichaam veel geld kan verdienen. De privacy van de goedbetalende klanten die haar bezoeken wordt gewaarborgd doordat Lucy gedrogeerd in slaap valt en zij met haar kunnen doen wat ze willen. Haar integriteit wordt ‘bewaard’ omdat zij niet gepenetreerd mag worden. Lucy wordt de volgende ochtend wakker zonder beladen te zijn met de seksuele ervaringen van de nacht ervoor.

Innerlijk leven in slaap
Lucy, gespeeld door Emily Browning, heeft een jonge, pure schoonheid die afstraalt op de kijker. Ongenaakbaar ligt ze in een bed met hemelse kleuren. Op een exclusief privéfeestje is iedereen zwart gekleed, alleen Lucy is in wit ondergoed. De andere vrouwen zijn vooral plat, zij is de stille schone. Als ‘perfecte vrouw’ staat ze haar lichaam in haar slaap af aan oudere mannen die hun fantasieën op haar kunnen uitleven. Een soort levende sekspop dus die alle kanten op geslingerd kan worden als het nodig is.

Sleeping Beauty is een fascinerende film die menig man niet onberoerd zal laten. Jammer is dat de film niet vooruit komt, maar in een etherische verteltrant blijft hangen. Er gebeurt eigenlijk niks, ook niet op emotioneel vlak. Verder dan de huid van het meisje komt de kijker niet, haar innerlijke leven is net als zij in slaap. De plechtigheid van het ceremonieel in de film wordt vermoeiend en wordt steeds meer een lege vorm.

In bezit nemen
Leigh probeerde zich in te beelden in schone slaapsters, die zowel op internet als in historische verhalen voorkomen. Ze komt er niet onderuit om een sluimerende onvrede bij Lucy te gebruiken om de naaktscènes van nog wat verhaal te voorzien. Lucy wordt naar mate de film vordert nieuwsgierig naar wat er nou eigenlijk gebeurd ’s nachts en zet daarmee het contract van de slapende schoonheid op de proef.

Leigh laat het publiek naar haar eigen voyeurisme van schoonheid kijken. Hoe zien we schoonheid op afstand eigenlijk? De onkreukbaarheid van Lucy’s witte huid en rode lippen is onaantastbaar, zelfs als ze door de mannen gebruikt wordt. Het weglaten van elke liefdevolle behandeling van de slaapster is voor de regisseuze een manier om te vechten tegen het idyllische beeld van schoonheid die iedereen om zich heen verlicht. Het maakt Leigh’s visie op seksualiteit heel zwart.

De stilte in de film maakt van Sleeping Beauty een koude reflectie op de plaats van schoonheid in onze menselijke omgang. De manier waarop mannen omgaan met de vrouwelijke weerloosheid krijgt al snel de kleur van misbruik. Het in bezit nemen van het object dat de mannen aanbidden staat centraal. Op haar beurt laat Lucy  zichzelf als een borderliner fysiek degenereren alleen voor het geld. Leigh creëert met Lucy vooral een schoonheid ontdaan van alle fragiliteit, de bezoekende mannen ontdaan van alle respect.