Parasitaire Seks
De 39-jarige Louise Harrington beslist over de toelating van potentiële studenten tot de Columbia University’s School of Fine Arts. Louise is charmant, intelligent en tevreden met haar werk, maar erg ontevreden over de rest van haar leven. Haar grote liefde overleed twintig jaar geleden ten gevolge van een auto-ongeluk. Ze is daarna getrouwd geweest, gescheiden en al een aantal jaren alleen. Haar leven bestaat uit werk en sociale verplichtingen. Louise’s leven verandert als ze op een dag een toelatingsverzoek van Scott Feinstadt, een talentvolle schilder onder ogen krijgt. Deze jongeman lijkt een kloon van de grote liefde van weleer. Louise ontmoet een jongeman, die fysiek als twee druppels water op haar jeugdliefde lijkt. Het toelatingsgesprek mondt uit in een relatie tussen een oudere vrouw en een jongere man.
~
Louise Harrington is maatschappelijk geslaagd, gescheiden en vooral bezig met het verwerken van dat huwelijk. Ze praat elke week een avond met haar ex. Ze ziet vriendinnen opbloeien bij nieuwe liefdes. Na jaren lang geen seks te hebben gehad en zelfs in de laatste jaren van haar huwelijk droog te hebben gestaan, wil Louise (Laura Linney) wel weer eens een goed portie lichamelijke oefening. Op een avond vertelt haar ex (Gabriel Byrne) jarenlang te zijn vreemd gegaan. Hij koos als gearriveerd professor elk jaar een nieuwe studente en maakte haar het hof. Ex blijkt, tot stomme verbazing van Louise, verslaafd te zijn geweest aan seks. Hij wilde geen seks met zijn eigen vrouw, maar telkens met een frisse studente. Laura is uit het veld geslagen, beledigd én op een idee gebracht.
Natte droom
~
Kraaienpootjes
P.S. is een film over relaties tussen oudere vrouwen en jongere mannen, over seks op middelbare leeftijd. P.S. is echter vooral een film die kansen mist. Naast het praten, de bruikbare ideeën, de lichamen op leeftijd, de kraaienpootjes in de dijen en tailles, was een goed portie dampende seks voor het slagen van deze film essentieel. P.S. gaat te weinig over ‘oude fietsen’ en jonge berijders, natte dromen en verleid worden, studenten en oudere leraressen. Leren rijden op die oude fiets: dat zou te zien moeten zijn. Maar in de film ontluiken romances en is er nergens sprake van parasitaire seks. De film zit vol mogelijke uitgangspunten: romance tegenover mystiek, jong versus oud, gestudeerd tegenover onbevangen, maar pakt nergens een opwindende gedachte, zet geen idee om in een belangrijke ervaring. In P.S. lijken de mensen meer rekening met elkaar te houden dan in de echte wereld. En dat is funest voor een film met een prikkelend uitgangspunt.
Filmdepot 
