De boy-on-boy-action komt naar je toe deze zomer!
Nu de vrouw na honderd jaar emancipatiestrijd haar identiteitscrisis enigszins te boven schijnt te zijn gekomen, lijkt ‘was will der Mann?’ de vraag te zijn waar de moderne generatie mee worstelt. Nu, beste lezer, de man wil maar één ding: naar de bioscoop, films kijken, net als iedereen. Voor echte mannen is er daarom deze zomer de Gay Summer Tour: vijf films die in vijf weken (van 24 juni tot en met 5 augustus) twintig steden aandoen. Van politiek pamflet tot profiterende Bulgaar: in deze zomertoer vind je ze allemaal. Dus koop een kaartje en feliciteer jezelf van harte, want sommige van deze films zijn zeer de moeite waard.
l’Imbalsamatore
(Matteo Garrone, 2002)
~
In dit huiveringwekkende verhaal is er geen tijd voor adempauzes. Vanaf het begin wordt de kijker meegesleurd in de diepte van Peppino’s magnetische en autoritaire persoonlijkheid. De film won dan ook verscheidene Italiaanse prijzen, waaronder een David voor het scenario en beste ondersteunende rol voor Ernesto Mahieux. Volkomen terecht, want Mahieux presteert als de seksueel gefrustreerde dwerg Peppino op een grandioos niveau: hoewel hij een uiterst kwaadaardig personage neerzet, krijgt de kijker ondanks alles toch medelijden met de dierenopzetter als deze merkt hoe zijn macht over Valerio (een rol van model Valerio Foglia Manzilla) langzaam wegkwijnt. Na de introductie van de naar bevestiging hunkerende Deborah wordt Valerio verscheurd tussen de twee rivalen, die allebei hun eigen plannen hebben met de kansloze hulpkelner. De sfeer wordt uiteindelijk zo broeierig dat enkel een donderende wolkbreuk nog verlossing kan bieden.
Los Novios Búlgaros
(Eloy de la Iglesia, 2003)
~
Deze lichte, speelse Spaanse komedie bewijst dat dramatische wendingen, een relativerende blik op de zaken niet in de weg hoeven te staan, en dat vertedering in een film hand in hand kan gaan met misdaadelementen. Hij won dan ook in 2003 de Best Feature Film Award op het Philadelphia International Gay & Lesbian Film Festival. Los Novios Búlgaros stoeit vermakelijk met tijd, ruimte en grafische effecten en voorkomt zo een al te sentimentele kijk op de zaken.
The Event
(Thom Fitzgerald, 2003)
~
Dat Parker Posey geen moment geloofwaardig wordt, komt, zoals gezegd, door het compleet gevoelloze in haar personage. Dat kan echter vergoelijkt worden door haar rol te interpreteren als een karikatuur van de Amerikaanse maatschappij en de nogal bureaucratische invulling die het woord ‘rechtvaardigheid’ daar lijkt te hebben gekregen. Dat Sarah Polley, die de zus van Matt speelt, niet overtuigt, valt echter op geen enkele manier nog te rechtvaardigen. Polley overtuigt zichzelf niet eens, met haar vele geschreeuw en sarcastische houding.
De film is langdradig en nodeloos ingewikkeld. Toch moet je van steen zijn om niet af en toe een brok in de keel te voelen. Die prestatie mag grotendeels toegeschreven worden aan het spel van Olympia Dukakis. Maar zelfs zij kan de film niet redden, als gevoelige scènes onderbroken worden door tendentieuze teksten als: ‘Laat zijn lijden niet voor niets zijn geweest.’ Onbegrijpelijkerwijs viel de film toch meerdere malen in de prijzen, hetgeen wellicht te wijten valt aan een of andere cultuurkloof tussen de oceanen.
Hoera voor de Gay Summer Tour
Dat The Event eerder de Nederlandse bioscopen niet haalde is goed te begrijpen. Maar ook als het willen bezitten van jongens en mannen niet in je aard ligt, kun je gerust naar de films van de Gay Summer Tour. De Tour is niet alleen voor mannen onder elkaar, maar blijkbaar is er geen andere manier om dit soort kwaliteitsfilms aan de Nederlandse bioscopen te slijten.
Bekijk voor een overzicht van het tourschema en de overige twee films de website www.cinemien.nl
