Rauw drama in Amsterdam-Noord
Het komt niet vaak voor dat een Nederlandse film geselecteerd wordt voor de Tiger Award, de hoogste onderscheiding van het Rotterdams Filmfestival. Dit jaar is het de boeiende film Langer licht echter gelukt.
Pijnlijk moment
De toon wordt gezet als we zien hoe Lucien zijn pupillen van de boksschool commandeert. Zo zou hij zijn zoon ook wel de les willen leren. Maar thuis heeft hij heel wat minder grip op de situatie, zoals duidelijk wordt tijdens Mitchells verjaardag. Lucien forceert een confrontatie en gaat te ver; de feeststemming wordt ruw verbroken. Het is een pijnlijk moment, waarmee de verstoorde relatie tussen vader en zoon haarscherp in beeld wordt gebracht, met dank aan het goede spel van de hoofdrolspelers. De film krijgt hier een zetje; daarvoor kabbelde de film gemoedelijk voort, met vooral veel mooie plaatjes van Amsterdam-Noord.
Jaloezie en onbegrip
Vanaf dit moment echter verachten de twee elkaar. Jaloezie, onbegrip en frustratie voeren de boventoon: het herkenbare scala aan gevoelens die komen kijken bij de veranderende relatie tussen een vader en zijn puberende zoon. Een mooi gegeven, dat regisseur David Lammers in deze film gedetailleerd en stijlvol heeft uitgewerkt. Met weinig woorden, maar voornamelijk blikken laat hij de verslechterende gemoedstoestand van de personages zien. Lammers heeft hierbij ook veel gebruik gemaakt van de ruimtes waarin het verhaal zich afspeelt. We zien de veerpont over het IJ, grazende koeien in de wei; een ogenschijnlijk rustieke wereld in de marge van de stad, die onheilspellend op de achtergrond aanwezig is. Het contrast van een klein drama tegen de achtergrond van een grote stad is mooi verbeeld door middel van statisch cameragebruik. De harde, grote stad lijkt aanvankelijk mede schuldig te zijn aan het drama, maar gaandeweg wordt de blik op de stad positiever, en wordt Langer licht een soort ode aan het bestaan in Amsterdam-Noord.Typisch Amsterdams
Het doet ouderwets gezellig aan wanneer we vader met vlees op een barbecue zien klooien. Zijn plat-Amsterdamse accent en incidentele scheldpartijen lijken zo van de straat geplukt. Deze herkenbaarheid is te prijzen. Net zoals Lammers vorige films (bijvoorbeeld zijn eindexamenfilm De laatste dagen van Alfred Maassen), is Langer licht een onopgesmukte, rauwe film. Van de met dampend zweet bewolkte boksschool tot en met de overbevolkte volkstuinbarbecue: Lammers heeft het multi-culturele Amsterdam-Noord meesterlijk in beeld gebracht.
Lees ook het interview met de regisseur van deze film.