Parked

Het leven zonder dak boven je hoofd is moeilijk, zeker als je een schijn van netheid wil ophouden. In Parked raken een eenzame oudere man en een junkie onbedoeld afhankelijk van elkaar. Wat volgt is een zachte film van Ierse bodem over dakloosheid en vriendschap.

Op een desolate parkeerplaats in Dublin staat de auto van Fred Daly (Colm Meaney) vlak langs de kust. Fred is een eenzame man die zijn beste tijd gehad heeft. De auto bevat zijn hele hebben en houden, het is zijn huis. Zijn rustige stekje is echter niet lang zonder buren. Al snel duiken twee dopeheads op die de rust van Fred beëindigen. Cathal (Colin Morgan) zet ook het hele leven van Fred op z’n kop.

Vrolijke vriendschap tussen oud en jong

De geweldige chemie tussen Colm Meaney en Colin Morgan geeft de film een warme kleur. De nette oudere Fred zou zich kunnen ontfermen over de onbetrouwbare junkie, maar het blijkt andersom. Het enthousiasme van Cathal laat de man van middelbare leeftijd zien wat het leven nog te bieden heeft. Fred heeft zijn oog laten vallen op een vrouw en Cathal zorgt dat hij weer aan het daten slaat. Voordat Fred het weet staat hij samen met Cathal in het huis van oud-pianiste Jules.

Tussen alle moeilijkheden van het daklozenbestaan door, ontstaat een vriendschap tussen twee hele verschillende mensen in dezelfde situatie. Hoe verder Cathal afzakt in de drugsproblemen hoe hechter de band wordt tussen hem en Fred. Het geeft Fred de kans om Cathal vaderlijk toe te spreken en uit de benarde posities te helpen.

Romantiek van de dakloze

Parked is vooral een weergave van de vrolijke vriendschap tussen Fred en Cathal. Regisseur Darragh Byrne is nieuw met het medium film en kiest voor een luchtig debuut. Veel kleine lichtkomische scènes maken de film tot een ludiek geheel, zoals de duif die vastzit in Freds auto. Parked is een romcom zonder romantiek: de vriendschap tussen de daklozen is belangrijker dan het liefdesverhaal. De muziek neemt de kijker mee in een stroom lichte emoties die de compassie met de twee daklozen moet opwekken.

Door de lichtvoetige toon blijft de film echter te veilig. Hoewel het drugsgeweld zich opdringt komt deze niet door een laag ‘romantiek van de dakloze’ heen. De hoop in de film wordt dubbeldik ingewreven met het beeld van een angstige Fred die moeite heeft om een duik te nemen. Parked is zo vooral een sympathieke debuutfilm die te zacht is om een echte snaar te raken.