Baise-moi

Baise-moi is de eerste film in twintig jaar die in Frankrijk verboden werd. Daarmee werd Baise-moi bestempeld als pornografie. Maar ondanks de expliciete seksscènes heeft de film meer te bieden dan rauw seksueel vermaak.

Nadine (Karen Bach) pleegt in een impulsieve daad een moord. Zij vlucht en ontmoet toevallig Manu (Raffaëlla Anderson), en ook zij heeft het een en ander meegemaakt. Beide vrouwen gaan op reis door het Franse land. Ze laten alle normen en waarden varen en proberen met behulp van muziek, seks en geweld te ontkomen aan het alledaagse leven.

Met dit idee in het achterhoofd heb je al meteen een hele andere film voor je neus. Niet de geile en gewelddadige pornofilm waar je stiekem op hoopte, maar juist een grauwe vorm van realisme waar alles juist expliciet wordt benadrukt. Karen en Manu vinden geen genot in hun seksuele daden. Baise-moi, ofwel in het Nederlands ‘neuk me’, wordt het motto van de twee vrouwen. Ze neuken eerder omdat ze het goor vinden, net zo goor als hun eigen leven. Ze maken gebruik van de mannen die ze tegenkomen. De man is het zwakkere en dommere geslacht. Ze neuken ze en maken ze vervolgens af.

De droom van elke hardcore feministe? Nee: Baise-moi is allerminst een feministische film. Het gaat er niet om dat de vrouw sterker is, of dat er een statement gemaakt wordt voor de eigen wil van de vrouw. Het tegendeel is eerder het geval. De twee vrouwen zijn ernstig teleurgesteld door het leven. Ze hebben “besloten” op hun eigen harde manier het leven te bevechten. Dat dit een reis richting hel wordt geeft de film een somber en verloren gevoel. De existentiële angsten worden overwonnen door daden die bij nadere inspectie eigenlijk zo ontzettend banaal zijn dat er niets anders overblijft dan vechten. Waarvoor, dat weten Karen en Manu eigenlijk zelf ook niet meer.

Het is dan ook niet eerlijk deze film als pornografisch te bestempelen. Natuurlijk zijn de seksscènes gewoon pornografisch, maar deze vervullen een andere rol dan andere pornografische beelden. De expliciete beelden benadrukken de morele vervallenheid van de twee vrouwen. Op dit gegeven is veel commentaar geweest, het zou te makkelijk zijn om de kijker in een bepaalde hoek te duwen. Mij lijkt dat dit niet het geval is, nogmaals benadruk ik dat je deze film niet met een pornoblik moet aanschouwen. Baise-moi is gefilmd met een digitale camera. Deze geeft een rauw beeld dat uitstekend bij de film past.

Baise-moi is een eerlijke film met een hard standpunt. Maar hoe eerlijker je bent des te meer je wordt afgewezen. De film zelf is hier jammer genoeg het zoveelste voorbeeld van.