Stijn Gisquière – Paradijs op aarde
Insiders kennen het werk van Stijn Gisquière al langer. De in dit album gebundelde verhalen waren reeds eerder te bewonderen in het door Vlaamse tekenaars bevolkte Ink. Wat direct opvalt in het werk van Gisquière is de merkwaardige karikaturale tekenstijl. De personages en de omgeving zijn met enkele trefzekere penseelstreken tot leven gewekt. Gestileerd maar toch levendig. Ook de kleuren spelen een voorname rol in de verschillende cursiefjes. Ze versterken de sfeer en zorgen op hetzelfde moment voor een vervreemdend effect. Het lijkt of elke scène door een ander filter wordt gereflecteerd. Dit alles zorgt er voor dat er sprake is van een zeer herkenbare stijl.
~
Maar niet alleen de tekeningen spreken tot de verbeelding. De taferelen die Stijn Gisquière de lezer voorschotelt, beroeren vaak de juiste snaar. Veel van de personages die ten tonele worden gevoerd zijn naarstig op zoek naar liefde, geborgenheid en zingeving. Velen zoeken wanhopig steun bij elkaar, schuilend voor het schemerduister dat ieder leven vroeg of laat overschaduwt. Ze laten ons kennismaken met alle aspecten van de menselijke psyche. Het is boeiend om te zien wat het leven voor elk van de karakters in petto heeft en hoe hier vervolgens mee wordt omgegaan. De boodschap van de auteur is duidelijk: vraag niet wat het leven voor jou kan doen, maar wat jij voor het leven kan doen. Kortom, de zin van het leven ben je zelf.
Worstelen met ons menszijn
~
Ongrijpbaar
Een wereld die in eerste aanleg bevolkt lijkt te zijn door gemankeerde stervelingen, wanhopig op zoek naar een stukje paradijs op aarde. Allengs wordt het de lezer echter duidelijk dat hij zelf niet anders is dan al deze kwetsbare zielen. Met elke bladzij die hij omslaat, ontvouwt zich een deel van zijn eigen leefwereld. Ongrijpbaar en verstild.
Paradijs op aarde is een juweeltje dat zelfs na veelvuldig herlezen nauwelijks iets van zijn glans verliest.
