Een genietbaar tussendoortje

Het is een gevaarlijke onderneming om als volwassene de belevingswereld van een kind te beschrijven. Vaak blijkt toch dat de auteur niet geheel los kan komen van de logica die bij volwassenen hoort. Ook Van Deijl slaagt hier in Monday Monday niet helemaal in. Wat vooral opvalt, is dat de zinsconstructies niet altijd die van een kind zijn, terwijl de tienjarige Timon de verteller van het verhaal is. Zo zegt Timon: ‘Aan tafel voert vader strijd op meerdere fronten tegelijk.’ Die zin zul je een kind niet snel horen zeggen.

Onduidelijkheid

Maar is de tienjarige Timon wel echt de verteller van het verhaal? Van Deijl lijkt een manier te hebben gevonden om bovenstaande kritiek te omzeilen. Al op de tweede pagina vinden we tussen haakjes: ‘In Sneek en omgeving speelden zich naar ik altijd dacht de avonturen af uit de Kameleon-boeken, die ik als bijna elfjarig kind verslond.’ Het is de enige keer dat de suggestie wordt gewekt dat niet de tienjarige Timon, maar een oudere verteller aan het woord is. Omdat iets dergelijks niet meer gebeurt in de rest van het verhaal, komt het een beetje vreemd over en roept het meer vragen op dan dat het duidelijkheid verschaft.

Kinderwereld

Gelukkig biedt Monday Monday nog genoeg om van te genieten. De wereld van Timon lijkt levensecht. Hij is een fantasierijke jongen, houdt van voetballen en is verliefd op een vriendinnetje van zijn zusje. Hij trekt er vaak met een vriendje op uit, op zoek naar dierenbotjes om aan zijn verzameling toe te voegen.

Maar er zijn ook angsten en twijfels. Zo is Timon bang dat zijn ouders, broertjes en zusjes zullen sterven en twijfelt hij of hij als keeper wel goed genoeg is voor het schoolelftal. Bovendien krijgt Timon te horen dat hij misschien moet blijven zitten en dat zou betekenen dat hij een jaar langer les krijgt van de meester die een hekel aan hem lijkt te hebben.  

Realistische eenvoud

Het is de eenvoud die deze novelle maakt. Op treffende wijze wordt de wereld van een kind beschreven: een wereld zonder ingewikkelde theorieën en pretenties. Het zijn de alledaagse beslommeringen waar Timon door opgeslokt wordt. De grote verdienste van Van Deijl is dan ook dat hij, ondanks het taalgebruik dat af en toe storend is, de lezer weet mee te voeren in deze simpele wereld.

Monday Monday is geen verheffend verhaal dat een diepe indruk achterlaat. Dat is ook niet nodig; iedere poging tot complexiteit zou afbreuk hebben gedaan aan de realistische eenvoud die deze novelle bijzonder maakt. Een genietbaar, luchtig tussendoortje dat tegengas biedt aan al die ingewikkelde grotemensenverhalen.