Waar wacht je nog op?

De meeste mensen zullen Ernst-Jan Pfauth kennen als blogger bij nrcnext.nl, het nieuwsblog waar hij vanaf de start bij betrokken is. Als dit boek, een autobiografisch verhaal van een blogadept, iets duidelijk maakt, is het echter wel dat hij die ‘droombaan’ heeft gekregen door hard werken en veel lef. En een beetje geluk.

Scoop
Toeval zorgt ervoor dat Pfauth op de juiste tijd en juiste plaats is om een scoop te kunnen plaatsen op zijn pas opgezette eigen weblog. Met zijn mobiel filmt hij een akkefietje tussen Paul Witteman en Jan-Peter Balkenende, achter de schermen bij Pauw & Witteman. Het gaat erom wat hij met zijn gelukje doet. Midden in de nacht zet hij het filmpje online, voor luiheid is geen tijd. En hij durft bobo’s uit het vak te benaderen en op zichzelf te attenderen. Het toeval heb je niet in de hand, hard werken en moed wel.

Pfauth is verliefd op bloggen en spreekt erover alsof het ’t mooiste is wat hij kent. (Gelukkig komt zijn vriendin soms ook even langs, hoewel hij ook een grote blogger uit de Verenigde Staten aanhaalt, die het offer heeft gemaakt van een bestendige relatie.) Hij is verliefd op de mogelijkheden ervan, vooral voor jonge journalisten en mediaprofessionals. Dat is natuurlijk terecht, maar het leuke van Sex, blogs & rock-‘n-roll is dat je het woord ‘bloggen’ kunt vervangen door elk ander woord of – godbetert – passie, en je nog steeds een verhaal leest over het waarmaken van dromen en het najagen van idealen. 

Avonturen
Het is zonde om hier de spannende avonturen (ja echt, avonturen) na te vertellen die Ernst-Jan Pfauth meemaakt en die hij dankt aan het bloggen, zoals hij zegt – alsof hij dat bloggen niet aan zichzelf te danken heeft. Hij belandt als ‘Europeaan’ op een posh internetconferentie in China, begint als stagiair bij de Verenigde Naties in New York en blogt vanuit een internetcafé in Kathmandu. ‘Ik zat aan de andere kant van de wereld, in een ontwikkelingsland, in een heel kleine kamer met twee Nepalezen. Maar we lazen wel dezelfde blogs. Sterker nog, we hadden elkaar gevonden via mijn blog.’

Wat er ook gebeurt, hij beschrijft het allemaal even aanstekelijk en benadrukt steeds het positieve. Het is een verhaal over zijn weg naar succes, maar nergens vervalt Pfauth in zelfbevlekking en hij deelt oprechte schouderklopjes uit aan anderen. Dat is knap en werkt motiverend. ‘Waar wacht je nog op?’ lijkt hij te willen zeggen. Want geluk moet je ook een beetje afdwingen. Door een blog te beginnen bijvoorbeeld. Of gewoon door als klapvee bij Pauw & Witteman te gaan zitten.