Bekentenissen in de nacht
Bowie VerschuurenEen groot voordeel aan een lang gesprek voeren met iemand die je niet kent en die je hierna ook beslist nooit meer zult terugzien, is dat je diegene al je geheime gedachten en verborgen tekortkomingen kunt vertellen. Dat is de insteek van Stiekem Hooglied, een fijn pareltje van TOEAC Producties, geschreven door Peer Wittenbols.
De naamloze vrouw in Stiekem Hooglied werkt in opdracht aan een literaire tekst: een boek, een novelle, een kortverhaal misschien… eigenlijk heeft ze nog geen flauw idee. In elk geval heeft de vrouw geen zin om te schrijven, het beloofde verhaal wil maar niet vlotten.
De naamloze man zit, staat, hangt vooral doelloos rond.
Vertrouwelijkheden
Deze vrouw en deze man, die elkaar niet kennen, maken met de nachtelijke veerboot de oversteek van Nederland naar Kristiansand in Noorwegen. Beiden dachten op het lege bovendek alleen te zullen zijn, onder de sterrenhemel (decor en scenografie: Catharina Scholten). En hoewel ze zich allebei afvragen wat ze aan moeten met deze onbekende medepassagier, ontspint zich onwillekeurig toch een gesprek. Een conversatie waarin ze vertrouwelijkheden en geheimen met elkaar delen die ze een bekende niet makkelijk zouden vertellen.
Ze worden tijdens hun gesprek muzikaal begeleid door Pieternel Berkers en Renée Bekkers, die samen het accordeonduo TOEAC vormen. De muziek van de accordeons gaat mee met de handeling; begeleidt, ondersteunt die. De accordeons vormen een echo van de emoties van de mensen: ze zijn harmonieus, ze maken ruzie, ze zijn verdrietig en hitsig. De muziek zegt wat de personages niet tegen elkaar dúrven zeggen.
Bijbelboek
Het Hooglied is een boek in de Hebreeuwse bijbel. Het is een tweespraak tussen twee geliefden, een soort liefdesgedicht. In Stiekem Hooglied zien we zo’n soort liefdesgedicht. De dialoog (tekst: Peer Wittenbols) scheert langs thema’s zoals heimwee, verlangen, missen, liefde, eenzaamheid.
Eenzaam
Regisseur Ria Marks heeft de beschikking over twee acteurs die elkaar vertrouwen en elkaar iets gunnen, wat een fraaie voorstelling oplevert. Jammer dat Marks er sommige emoties iets te voorspelbaar laat uitspringen. Zo gaat opwinding gepaard met aan je kleren trekken terwijl je zit te hijgen.
Ariane Schluter is prachtig als de gekwelde, eenzame, gefrustreerde vrouw, die eigenlijk snakt naar liefde, ook al houdt ze mannen op afstand. Ali Ben Horsting als de man is vertwijfeld, in de war, bozig, een beetje cynisch. De twee lenen elkaar bijna ongeduldig het oor: vertel – vertel – vertel! En de toeschouwers denken dat met ze mee. Wat een prachtig kleinood is Stiekem Hooglied.
Tekst: Peer Wittenbols
Concept en muziek: TOEAC (Pieternel Berkers en Renée Bekkers)
Decor en scenografie: Catharina Scholten
Kostuums: Bernadette Corstens
Techniek: Jouke Seisvel
