Altijd maar die leren broek

Wat is dat toch met vrouwen in Scandinavische series? Droeg Sarah Lund in The killing wel heel vaak dezelfde trui. In The bridge 3 maakt speurneus Saga Norèn het nog bonter met haar eeuwige leren broek, gedragen op altijd hetzelfde shirtje. Gelukkig bestaat er nog geen geurtelevisie. De kleuren in de serie zijn ook nog eens afgestemd op dit ensemble. Alles, van auto tot de inrichting van het politiebureau, is een variant op het olijfgroen. Het moet gezegd worden: de serie ziet er fantastisch uit.

Daverende plotwendingen

Helaas blijft het overvolle plot daar wat bij achter. De makers zijn dol op wendingen, maar ook dat kan een serie voorspelbaar maken. In seizoen 3 draait het om een reeks kunstzinnig geënsceneerde moorden die niet zouden misstaan in een museum. Steeds duiken er in verhaallijnen, die aanvankelijk niets met de serie te maken hebben, nieuwe verdachten op. Een paar afleveringen later kunnen we hen weer van de lijst van mogelijke daders afstrepen. The bridge wil niet te vroeg pieken en hup, daar is weer een nieuw subplot en een nieuwe potentiële serial killer. Na twee daverende plotwendingen is de verrassing er wel vanaf. Het patroon maakt de serie een beetje te voorspelbaar.

Wat wel zeer vermakelijk blijft, is de afwijking van hoofdpersonage Saga. Ze lijdt aan een extreme vorm van Asperger en ontbeert iedere vorm van empathie. Ze spreekt dus altijd de waarheid en stoort zich niet aan sociale conventies. Dat begint de nieuwe politiechef wat te irriteren. Saga mag dan een briljante speurneus zijn, ze is niet bepaald een ‘mensenmens’, laat haar meerdere haar weten. En dus zal ze in therapie moeten. Opvallend is wel dat iedere kijker ziet dat het gedrag van Saga toch enigszins autistisch is, maar dat geen enkele collega dat ooit benoemt. Die vinden haar vooral vreemd.

Nieuwe tics

Saga wordt nog verder in het nauw gedreven wanneer haar moeder ineens opduikt. Die verstoort haar vaste routine en een zenuwinzinking ligt op de loer. Hoofdrolspeelster Sofia Helin mag in dit scenario uitpakken met een sterk staaltje acteren, inclusief een heel arsenaal nieuwe tics. In het derde seizoen zien we een andere, breekbare kant van Saga Norèn en dat is pure winst.

Ook goed nieuws is het verdwijnen van sidekick Martin, de Deense buddy van Zweedse Saga. In de vorige seizoenen bleek hij vooral een huilebalk die worstelde met privéproblemen en leverde hij nauwelijks fatsoenlijk politiespeurwerk af. Hij stond erbij en keek er naar. In seizoen 3 zit hij na een ambtsmisdrijf achter slot en grendel. En dus krijgt Saga vanuit Kopenhagen een nieuwe partner, want The bridge blijft immers een Zweeds-Deense coproductie.

Demonen

Deze Henrik Sabroe (Thure Lindhart) blijkt een stuk interessanter dan goedzak Martin. Hij is, net als Saga, een eminent rechercheur, maar worstelt met een persoonlijk drama: Zijn vrouw en kinderen worden vermist. Om overeind te blijven slikt hij pillen. Tussen hem en Saga groeit een verhouding die aanvankelijk om seks draait maar uitgroeit tot een ontroerende relatie waarbinnen twee gewonde zielen troost vinden bij elkaar.

De sterke personages, het hoge tempo en het aantrekkelijke uiterlijk van de serie maken veel goed, maar aan de spanningsopbouw mogen de makers in het onvermijdelijke vierde seizoen nog wel eens sleutelen. Misschien moeten ze eens naar het Noord-Ierse The Fall kijken, ook een serie over een iets te gedreven vrouwelijke speurder, maar dan echt spannend, zonder al die daverende plotwendingen.