8WEEKLY

Baldur’s Gate 2

Artikel: Baldur's Gate 2

.

ss1.jpgss2.jpg
Baldurs Gate 2 is de nieuwste role playing game van Interplay. Het verhaal van Baldurs Gate 2 gaat verder waar Baldurs Gate ophield. Je begint gevangen in een kooi bij een tovenaar die allemaal experimenten op je uitvoert. Gelukkig is je ouwe trouwe vriendin er ook en bevrijdt zij je. Dan kan het avontuur pas echt beginnen.
Het spel heeft ten opzichte van zijn voorganger veel dingen die het spelen van het spel een stuk relaxter maken. Zo was het zo dat je bij Baldurs Gate als je in je inventory (alles wat je bij je hebt) ging kijken, het spel niet meer op pause stond. Dat had tot gebolg dat er ineens een beest op je in stond te hakken terwijl je hem niet eens zag aankomen!
ss3.jpgss4.jpg
ss5.jpgss6.jpg
De graphics en het geluid van Baldurs Gate 2 zijn niet vooruit gegaan op zijn voorganger. Toegegeven, de tekenaar die ze nu gebruiken voor de wapens kan mooier tekenen, maar alles is op de engine (dat wat het beeld en geluid maakt uit het spel) van Baldurs Gate 1 gemaakt. Hier dus geen verbetering, maar dat is gelukkig ook niet nodig.

Overall is de erg lekker te spelen en de houdbaarheid is erg hoog omdat je volgens prognose tussen de 200 en 300 uur nodig hebt om het uit te spelen (gelukkig kun je saven!). Je kunt het spel ook met meerdere mensen over het internet of een lokaal netwerk doen, alleen is de interface dan wat irritant aan het werk. Maar er zijn toch niet zo veel mensen die dit multiplayen, dus zullen we het maar een schoonheidsfoutje noemen.
ss7.jpgss8.jpg

Zeker een aanrader als je van fantasy games en role playing houd.

Graphics : 7,5
Sound : 8
Gameplay : 9
Houdbaarheid : 9

Overall : 8.3

8WEEKLY

Bubblet

Artikel: Bubblet

.

Het idee is erg simpel; je hebt een vak gevuld met gekleurde bubbels. Alle bubbels van een zelfde kleur die aan elkaar liggen mag je wegklikken. Hoe meer bubbels je in een keer weg kan klikken, des te meer punten verdien je. Als je bubbels wegklikt vallen de bubbels die daar boven liggen automatisch naar beneden. Je moet dus eerst goed nadenken over de gevolgen voor je bubbels wegklikt.

Het meest logisch is dat de bubbels recht naar beneden vallen en dat op het moment dat je een verticale rij vrij hebt, dat er een nieuwe rij van links aanschuift (game style continious). Als je echter toe bent aan een nieuwe uitdaging, kan je het spel ook zo instellen dat de bubbels naar rechts verschuiven (game style shifter) of zelfs zo dat ze en naar rechts en naar beneden verschuiven (game style megashift).Die laatste stand is wel voor de iets gevorderde speler.

Wat een nadeel is van dit spel is dat het wegklikken van de bubbels gepaard gaat met een heel leuk ‘plop’ geluid, dus niet! Gelukkig kan je dit geluid ook uitzetten wat je ook zeker moet doen, anders ga je nog ploppen in plaats van praten. Dit spel is namelijk erg verslavend. Het is heel verleidelijk om even snel te spelen en dan vervolgens twee uur bezig te zijn omdat je steeds je vorige score wilt overtreffen.

bub2.gif

bub3.gif

Nog even een tip voor iedereen die een vriend(in) heeft die maar niet snapt dat een computer zo interessant kan zijn; laat hem/haar één keer Bubblet! spelen en hij/zij is overtuigd dat computerspelletjes leuk kunnen zijn. Waarschuwing: bedenk wel voordat je dit doet dat je hem/haar in het vervolg dan wel van je computer af moet trappen naar alle waarschijnlijkheid. Het spel kan dus gespeeld worden door iedere willekeurige digibeet , maar ook door elke willekeurige computerfanaat.

8WEEKLY

Civilization II: Call to Power

Artikel: Civilization II: Call to Power

.

Zoals evolutie voort gaat gaat zal ook de reeks van Civilization ook tot in het oneindige door gaan. Dit is niet per se slecht hoor, ik vraag me alleen af wat er nog aan verbeterd kan worden!

c4ss5.jpg

Civilization is een van de weinige games die nog altijd lekker old school turn based (om de beurt) is. Dit is echt een heel groot pluspunt voor de game want er zijn nog mensen die wel eens strategie willen gebruiken in een strategie spelletje. In tegenstelling tot de huidige real-time strategie spelletjes kun je hier er weer eens lekker voor gaan zitten en er bij na gaan denken.

Het ziet er allemaal gelikt uit en de muziek is ook dik in orde, helaas laat de rest van het geluid nogal afweten. Het is er wel, maat zijn allemaal losse stukjes, en dat hoor je. Verder moet ik eerlijk zeggen dat ik weinig vernieuwing heb kunnen vinden sinds Call to Power 1, het kan aan mij liggen maar ik vind dat het net zo goed Call to Power 1,5 kunnen heten.

c4ss1.jpg
c4ss2.jpg
c4ss3.jpg
c4ss4.jpg
Het lijkt nu wel of ik de game af zit te zeiken, doe ik ook wel een beetje, maar eigenlijk is er niet veel mis met de game behalve dat hij veel op zijn voorganger lijkt. Als je Call to Power 1 nog nooit gehad/gespeeld hebt is dit zeker een aanrader. Als je Call to Power al had of tot vervelens toe gespeeld hebt, moet je niet veen nieuws verwachten. Dat is alles wat ik wil zeggen.

Graphics :
Sound :
Gameplay :
Houdbaarheid :

Overall :

7,5
6
7
8

7,1

Helaas, ze hadden er bij Activision veel meer uit kunnen halen als ze gedaan hebben.

8WEEKLY

De Nederlandse bejaarde

Artikel:

.

Het komt niet vaak voor, maar bij deze wil ik een uitzondering maken: het
onderwerp is deze keer niet door mij verzonnen maar door een vriend. Hij
maakt zich namelijk erg druk om een verschijnsel in de maatschappij waar nu
echt aandacht aanbesteed moet worden. Aangezien ik een oprechte hartekreet
niet onverschillig aan mij voorbij kan laten gaan zal ik op zijn verzoek
ingaan en deze column wijden aan de bejaarden van Nederland.

pin.gifU zult zich nu afvragen wat er mis is met de Nederlandse bejaarde. Dat was
mij evenzeer onduidelijk totdat ik mijn vriend verzocht zijn angstige
gevoelens nader uiteen te zetten. Want wat blijkt: de Nederlandse bejaarde
is niet in staat de vruchten van de automatisering te benutten. Zo zijn
bejaarden niet in staat pinautomaten te bedienen, kunnen ze geen kaartjes
kopen voor de trein uit een automaat en is chippen – als dat nog bestaat –
voor hen een mission impossible. Nu zou ik me niet zo druk maken om dat
laatste aangezien chippen volstrekt nutteloos is: een goedkope truc van
banken om geen telefoonkosten aan pintransacties te hoeven betalen. En
bovendien volstrekt nutteloos aangezien de bejaarde altijd met de
legendarische knip rondloopt overvol met stuivers, dubbeltjes en kwartjes om
tergend langzaam de kruidenier of de bakker – waar ik jammer genoeg zo nu en
dan ook kom – te verblijden met kilo`s kleingeld om de gebakjes wel precies
gepast te betalen.

Maar hoe komt de bejaarde aan dat geld? De AOW wordt evenals het pensioen
gestort op de bankrekening. Hoe krijgt de bejaarde het weer van die
bankrekening weer af? U raadt het antwoord wel – maar daar steekt ook het
probleem, aldus mijn vriend. Contant geld bij de balie halen is er niet meer
bij nu de banken zich genoodzaakt voelen de plaatselijk kantoren te sluiten
omdat de kwartaalwinst anders wel eens onder het miljard kan duiken. Ik heb
een bankrekening bij Abn-Amro, toch is het kantoor op een paar honderd meter
van mijn huis gesloten. Er hangt achter het raam een A4`tje met daarop de
mededeling dat ik naar het dichtstbijzijnde kantoor op twee kilometer
afstand moet voor een levende medewerker. En dat is in de binnenstad! De
gemiddelde bejaarde redt dat nooit binnen een etmaal. Voor de niet-bejaarde
is dat ook geen enkel probleem aangezien pinnen veel sneller gaat. Echter,
en nu weer mijn vriend aan het woord: een bejaarde kan niet pinnen.

Wat moet het een ramp zijn om bejaarde te zijn. Ik durf het me niet eens
voor te stellen hoe rampzalig. Wat een schande dat de ouderenpartijen een
aantal jaren geleden door interne machtsstrijd ten onder zijn gegaan; zij
laten de bejaarde nu als een volstrekt onvertegenwoordigde bevolkingsgroep
in het sop gaarkoken. Maar zou de regering wel in staat zijn een private
onderneming als Abn-Amro te verplichten loketten aan te houden? Of de NS
dwingen nog meer personeel in dienst te nemen om kaartjes te verkopen? De
Staat is nog wel enig aandeelhouder alleen schijnt de NS het niet zo met
personeel op te hebben.

Ik hoop dat ik in het bovenstaande aan de hartekreet van mijn vriend
tegemoet heb kunnen komen. En bovenal hoop ik dat u wat meer respect kunt
opbrengen voor de bejaarde medemens als u weer bij de bakker in een schier
eindeloze rij staat aangevoerd door een bejaard medemens, want – om met GTA2
te spreken: Respect is everything.
(RED : Hou jullie ogen open, binnenkort komt GTA 3 uit!)

Jeroen

8WEEKLY

HILDE

Artikel: Ik ben ín

.

hilde001.jpgIk wil nog éven profiteren van de nieuwste trend: de jonge vrijgezelle (of semi-vrijgezelle, want als er een vent is, levert ie problemen op) doch zelfbewuste vrouw, die stiekem haar eenzaamheid weglacht, wegdrinkt en wegsekst. Want ze doen het zo goed, Bridget Jones, Ally McBeal, het Sex and the city-kwartet en sinds kort het olijke viertal in Rozengeur & wodka lime.

Het tranentrekkend resultaat van jarenlange emancipatie. De jonge en zeker niet onaantrekkelijke vrouw is (lees: gedraagt zich) zelfverzekerd, maakt haar eigen keuzes, heeft een al dan niet krakende eigen auto en een fantááástische baan. Haar enige struikelblok blijft echter de man. Hij wil kinderen of juist niet, hij heeft bindingsangst of cipierneigingen, hij wil alles voor haar beslissen of weet zelf totaal niet wat hij wil. Hij gaat vreemd of hij is saai en lelijk.

Het is triest, maar het verkoopt. Het vreselijke is dat het met bovengenoemde dames altijd goed afloopt. Of het nu in de armen van de Ware is, of in de moralistische overtuiging dat het beter is alleen. Ik wil nog éven profiteren van de trend, omdat ik houd van aandacht en in mijn dromen beroemd ben. Maar meer nog in de romantische veronderstelling dat zodra ik mijzelf omtover tot een personage, ook mijn leven rozengeur en wodka lime zal zijn. Nog éven profiteren, want trends gaan voorbij, doelgroepen raken razendsnel verveeld en de werkelijkheid is hard.

De ingrediënten:

– 23 jaar en eigenlijk te jong om me druk te maken over mannen en carrières. Helaas ben ik vroeg volwassen en de trend roept.

– Afgestudeerd en bezig met een post-doctorale opleiding tot radio- en televisiejournaliste. Hoogopgeleid past prima in het profiel en televisie klinkt altijd ambitieus.

– Blond. Say no more.

– Geen vaste vriendinnen-kwartet in een stamkroeg, maar wel een oud-jaarclubje verspreid over alle spannende steden van dit land. De dames worstelen allen met het leven.

– Vrijgezel en in het bezit van een aantal interessante exen.

– Geen auto, maar wel een paarse city-bike, eens door een vriend van een vriendin omschreven als een typische zelfbewuste-vrouwen-fiets.

Een beproefd recept met een korreltje zout. Voortaan iedere week: Hilde, niet wanhopig, maar wel vol verwachting…

Reageren? Hilde@8weekly.nl

8WEEKLY

Werken bij de overheid

Artikel:

.

Als je op zoek bent naar een baan, denk je er misschien niet snel aan om bij de overheid te gaan solliciteren. Of dat komt door het stoffige imago dat de overheid, of de gedachte dat je in het bedrijfsleven beter verdient, weet ik niet. Maar toch heeft Nederland een zeer groot aantal ambtenaren – in Europa hebben wij één van de hoogste percentages ambtenaren ten opzichte van de grootte van de bevolking. Wordt werken bij de overheid een nieuwe trend?

Voor mij ligt het Jaarboek Binnenlands Bestuur 2001. Elk jaar staat het weer vol informatie over werken bij de overheid. Eigenlijk hoef ik jullie alleen maar hun website – www.binnenlandsbestuur.nl – door te geven, en dan kunnen jullie daar al je informatie vandaan halen. Maar zo gemakkelijk zal ik me er niet vanaf maken. Hier zal ik handige informatie selecteren uit het boek. Bovendien is er een duidelijk verschil tussen de website en het boek. Veel informatie uit het boek staat niet op de site, en andersom. Het jaarboek staat zo volledig mogelijk online, als je in de linker navigatiebalk op “Loopbaan” klikt.

Zowel in het boek als op de site kan je een lijst van gemeentes, provincies, ministeries, en overige overheidsinstellingen vinden. Daar staan dan het profiel van de betreffende overheidsinstelling, met onder andere het aantal inwoners, het soort werknemers dat ze zoeken, en niet te vergeten: je salaris!

Verder vind je volop interviews. Degene die mij het meest aansprak was het interview met minister van Boxtel. Hij heeft zelfs een eigen website met opiniepeilingen, reactieformulieren, en de mogelijkheid om hem jouw ideeën te sturen!

Verder vind je sollicitatietips, informatie over werken in het buitenland, een index van alle hbo- en wo-opleidingen in Nederland, etc. Kortom: zeker een handig boek om te hebben! Als je laatstejaars aan een hbo of wo instelling bent, en je een carrière bij de overheid ambieerd, kan je de gids gratis bestellen via 0172-466833 of hun bovengenoemde website.

Andere handige sites zijn:

Werkenbij.nl voor vele banen bij de rijksoverheid.

Staffpool Overheid richt zich op de invulling van vaste en tijdelijke sleutelfuncties binnen gemeentelijke, provinciale en overige overheidsorganisaties.

Overheid.nl voor het meediscussiëren over actuele onderwerpen, en nog veel meer.

Bestuursacademie voor diverse opleidingen voor professionals bij de overheid. Locaties in Groningen, Velp, Tilburg, en de Randstad.

Boeken / Fictie

Niet vrolijk, wel intrigerend

recensie: Vertrouwen in jou

.

~

De hoofdpersonen van dit boek zijn Saga en Zacherias. Om beurten treden zij op als vertellers en geven ze elkaar hun visie op de gebeurtenissen. Aanvankelijk verloopt hun relatie voorspoedig; ze zijn stapelverliefd op elkaar, gaan samenwonen en ervaren beiden een geluk dat ze nog nooit eerder hebben ervaren. Als Zacherias echter onvruchtbaar blijkt te zijn, drukt dit feit als een loodzware last op hun relatie en groeien ze steeds verder uit elkaar.

‘Ik bevind mij in gesloten ruimtes. In die gesloten ruimtes ben jij ook. Jij ligt aan mijn zijde op een bed, maar in het midden van dat bed liggen scherpe scheermesjes die mij kunnen laten bloeden wanneer ik me over jou heen wil buigen. Er liggen mijnen in onze slaapkamer wanneer ik ’s nachts voorzichtig opsta om te horen wie er aldoor aan het douchen is om zijn huid schoon en kaal te spoelen. Ik vind je, verlamd, met de douchekop naar je borst gekeerd, die helemaal rood is van de warmte, van de druk, van de monotonie. Je ziet mij niet, jouw ogen hebben dezelfde pupillen als de mijne en je ziet mij niet, hoewel je je rechtstreeks tot mij wendt.’

In een laatste poging om hun relatie te redden, besluiten ze om op ‘herstelvakantie’ te gaan naar Frankrijk. Maar voordat ze hun plaats van bestemming bereiken, rijden ze midden in de nacht een man aan, die zijn nek breekt. Ze leggen hem in een sloot langs de kant van de weg en rijden door. Maar de volgende ochtend kunnen ze het niet eens worden over de vraag wie er reed. Saga denkt zeker te weten dat Zacherias het was, terwijl hij er juist van overtuigd is dat Saga achter het stuur zat.

‘Je zegt het als een kind dat met zijn handen in de koekjestrommel is blijven steken op het moment dat zijn moeder binnenkomt en vraagt wat er gebeurt: ik was het niet. Het was de koekjestrommel. En nu dit. “Jij bent ergens tegenaan gereden”, zeg je, terwijl je gaat staan, opeens weer in leven en ik begrijp het niet en ik fluister: “Ik?” Ik tril en ga op de grond liggen, mijn benen kunnen mij niet dragen en ik denk: nee. Niet nog meer leugens, dat niet. Dat kan ik niet aan.’

~

Uiteindelijk besluiten ze toch om aangifte van het ongeluk te doen. Maar dan blijkt dat de weg waar het gebeurd moet zijn, op die dag afgesloten is geweest. En ook het Franse echtpaar dat Saga heeft ontmoet blijkt niet in het huis te wonen waar het gezegd heeft te wonen. Terug in Zweden hebben Saga en Zacherias beide goede hoop dat alles goed zal komen met hun relatie. Totdat er weer iets gebeurt wat hun vertrouwen in elkaar danig op de proef stelt.

Door het gekozen perspectief, slaagt Barbara Voors er goed in om de lezer deelgenoot te maken van de gevoelens van Saga en Zacherias. Het aanvankelijke geluk van het stel slaat om in wanhoop, die erg beklemmend aanvoelt vanwege de stortvloed van gevoelens die over je heen komt. Hierdoor is Vertrouwen in jou geen leuk, maar wel een heel intrigerend en ontroerend boek.

Boeken / Fictie

Geef ons heden ons dagelijks Brood!

recensie: Broodje halfom

.

~

In het eerste deel over Broods leven dat bijna vijf jaar geleden verscheen, wordt Brood op een zeer directe manier gedefinieerd door een gefrustreerde vriendin: “Het is gewoon een ordinaire junk. Hij is gewoon niks. Het is gewoon niks, dat mannetje. Een kutjunk. En hij zal nooit iets meer zijn dan dat. Een kutjunk. Een kutjunk.”
Natuurlijk is Brood een junk, maar niet een gewone kutjunk. Hij heeft inmiddels de status van nationale knuffeljunk verworven. Wat Brood ook doet, we vergeven het hem al bij voorbaat. Dat alles is natuurlijk terecht! Herman Brood is een van de laatste grote persoonlijkheden welke ons land nog kent. Door zijn gedrag van de laatste jaren zouden we bijna zijn artistieke talenten vergeten. De muzikale hoogtijdagen van Brood liggen alweer ver achter ons.

Tegenwoordig zien we brood alleen nog maar wat spuiten, zuipen en schilderen. Een boeiend leven van een man die allang dood had moeten zijn. Gelukkig zijn veel van zijn avonturen nu opgeschreven, zodat ook de simpele burgers zich kunnen vergapen aan sex, drugs and Rock & Roll.
Het tweede deel beslaat de periode november 1996 tot en met augustus 1998.En voor de kenners…jawel Brood werd op 5 november 1996 50 jaar! Hoe heeft die man het in godsnaam al die tijd volgehouden? Een leven volgestouwd met drugs, drank en vrouwen. Onverminderd snuift en spuit hij, naait een hoer en drinkt zijn grand marnier en crème de menthe.

Wat moeten we nog vertellen na het eerste deel over Broods leven? Niet veel natuurlijk, het recept van zijn leven is ons inmiddels bekend. Maar op een rare manier krijg je er niet gauw genoeg van. Of Brood nou een haringparty opent, een Duitse trein reiziger bedreigt met een geweer of apetrots is op zijn nieuwe boot Befje. Het is allemaal op en top Brood. Brood is Brood en wat men ook probeert, dat zal niemand veranderen. De poging om met zijn Wild Romance in het afgelegen Vierhouten een nieuwe CD op te nemen is natuurlijk ook tot mislukken gedoemd…Brood in een afgelegen plaatsje zetten zodat hij tot rust komt en zodoende geen rare dingen gaat doen, is water naar de zee dragen.

~

Het tweede deel van de trilogie over het leven van Herman Brood is beduidend bescheidener in omvang dan Broodje gezond. De oorzaak hiervan is dat de geschiedenis van Broods leven niet meer uit de doeken hoeft worden gedaan. We zijn inmiddels bekend met zijn leven. De tegenwoordige tijd volstaat. Vandaar dat we slechts 128 pagina’s kunnen genieten van Brood.

De imposante persoonlijkheid van Herman Brood doet je bijna de schrijver van dit boek vergeten. Bart Chabot komt de eer toe een prachtig en onvergetelijk beeld van Herman Brood te geven. De sobere schrijfstijl past uitstekend bij wat Brood bezighoudt. Zonder opsmuk laat hij de verschillende facetten van Brood zien. Zonder Chabot zou het leven van Brood verworden zijn tot een paar smakelijke anekdotes. Brood is meer dan dat, nu alleen nog maar hopen dat Brood nog een tijd blijft leven…of is dat teveel gevraagd voor een man die alle uithoeken van het leven gezien heeft?

Boeken / Fictie

De kracht van de verbeelding

recensie: Pobby en Dingan

.

~


Pobby en Dingan wonen in Lightning Ridge, een mijnwerkersdorpje in Australië. Ze zijn alleen bevriend met Kellyanne Williamson, een teer meisje met veel fantasie. Zoveel fantasie zelfs, dat zij de enige is die Pobby en Dingan kan zien. Het zijn haar niet bestaande vriendjes, maar ze worden verrassend echt wanneer ze kwijt raken.

Nou, en als Pa dan op het erf rondliep en zich een beetje afborstelde en dronk uit eenblike V.B., zei Kellyanne: ‘Pa, kijk uit! Je trapte bijna op Pobby met je grote voeten! Kijk uit wat je doet!’ Maar Pa was dan te opgewonden om iets anders te zeggen dab: ‘O sorry, prinsesje! Heb ik op je sprookjesvriendjes getrapt?’ Dat zei Pa. Hij en ik hebben Pobby en Dingan nooit ook maar even serieus genomen.

Vader Rex heeft een beetje genoeg van de twee onzichtbare vriendjes en het eigenaardige gedrag van zijn dochtertje. Op een dag neemt hij Pobby en Dingan in zijn pick-up mee naar zijn opaalmijn. ’s Avonds voert hij ze aan de hand weer mee terug, maar Kellyanne is ontroostbaar. Ze zijn niet mee teruggekomen. Pa heeft ze vergeten.

Kellyanne kwijnt weg en haar broer Ashmol begrijpt dat ze alleen beter wordt wanneer Pobby en Dingan teruggevonden worden. Maar een stel onzichtbare en bovendien ook nog denkbeeldige vriendjes terugvinden is een heel karwei, en dus schakelt hij de hulp van de dorpsbewoners in.

~

Tegen de achtergrond van een stoffig mijnwerkersdorp, waar het om sterke en stoere mannen en sterke en stoere verhalen gaat, vertelt schrijver Ben Rice een gevoelig en emotioneel verhaal over een meisje dat veel te gevoelig is voor dat harde en rauwe. “Te teer voor een stadje als dit,” zegt vader Rex. Ashmol, de ik-figuur, doet zijn best een evenwicht te bewaren tussen die rauwe werkelijkheid en de ijle fantasie van zijn zusje. Hij wil dat ze beter wordt, maar begrijpt dat hij dan niet alleen Kellyanne, maar ook zichzelf ervan zal moeten overtuigen dat Pobby en Dingan echt bestaan.

Rice vertelt zijn verhaal met eenvoudige woorden vanuit het perspectief van een kind. Hij concentreert zich op de vermissing van de denkbeeldige vriendjes, maar spint er enkele draadjes aan vast die zijn boek meer breedte moeten verlenen. De moeder van Kellyanne en Ashmol heeft heimwee naar Engeland, waar zij vandaan komt. Bijna was ze getrouwd met een Brit met de naam Peter Juvenal Whiteway Sidebottom, maar plotseling werd Rex de Australier verliefd op haar. Nergens staat dat moeder ook verliefd was op Rex, en waarschijnlijk was ze dat ook niet. Ashmol is blij dat hij geen Juvenal Whiteway Sidebottom als achternaam heeft en daarmee is de kous af. Jammer dat Rice de lezer niet meer vertelt over de verloren liefde van de moeder.

Het is maar een kort verhaal. Gedrukt in een redelijk groot lettertype beslaat het niet meer dan 103 bladzijden. Jammer, want Rice had veel meer elementen aan zijn origineel bedachte verhaallijn toe kunnen voegen. Nu blijft het verhaal een beetje een zucht. Echt ontroeren doet het boek niet, en misschien was het beter geweest als Rice nog een tijdje gewacht had met de uitgave. Nu is zijn boek een glinsterend steentje, het had een opaal kunnen worden.