De kracht van de verbeelding

Pobby en Dingan wonen in Lightning Ridge, een mijnwerkersdorpje in Australië. Ze zijn alleen bevriend met Kellyanne Williamson, een teer meisje met veel fantasie. Zoveel fantasie zelfs, dat zij de enige is die Pobby en Dingan kan zien. Het zijn haar niet bestaande vriendjes, maar ze worden verrassend echt wanneer ze kwijt raken.

Nou, en als Pa dan op het erf rondliep en zich een beetje afborstelde en dronk uit eenblike V.B., zei Kellyanne: ‘Pa, kijk uit! Je trapte bijna op Pobby met je grote voeten! Kijk uit wat je doet!’ Maar Pa was dan te opgewonden om iets anders te zeggen dab: ‘O sorry, prinsesje! Heb ik op je sprookjesvriendjes getrapt?’ Dat zei Pa. Hij en ik hebben Pobby en Dingan nooit ook maar even serieus genomen.

Vader Rex heeft een beetje genoeg van de twee onzichtbare vriendjes en het eigenaardige gedrag van zijn dochtertje. Op een dag neemt hij Pobby en Dingan in zijn pick-up mee naar zijn opaalmijn. ’s Avonds voert hij ze aan de hand weer mee terug, maar Kellyanne is ontroostbaar. Ze zijn niet mee teruggekomen. Pa heeft ze vergeten.

Kellyanne kwijnt weg en haar broer Ashmol begrijpt dat ze alleen beter wordt wanneer Pobby en Dingan teruggevonden worden. Maar een stel onzichtbare en bovendien ook nog denkbeeldige vriendjes terugvinden is een heel karwei, en dus schakelt hij de hulp van de dorpsbewoners in.

Tegen de achtergrond van een stoffig mijnwerkersdorp, waar het om sterke en stoere mannen en sterke en stoere verhalen gaat, vertelt schrijver Ben Rice een gevoelig en emotioneel verhaal over een meisje dat veel te gevoelig is voor dat harde en rauwe. “Te teer voor een stadje als dit,” zegt vader Rex. Ashmol, de ik-figuur, doet zijn best een evenwicht te bewaren tussen die rauwe werkelijkheid en de ijle fantasie van zijn zusje. Hij wil dat ze beter wordt, maar begrijpt dat hij dan niet alleen Kellyanne, maar ook zichzelf ervan zal moeten overtuigen dat Pobby en Dingan echt bestaan.

Rice vertelt zijn verhaal met eenvoudige woorden vanuit het perspectief van een kind. Hij concentreert zich op de vermissing van de denkbeeldige vriendjes, maar spint er enkele draadjes aan vast die zijn boek meer breedte moeten verlenen. De moeder van Kellyanne en Ashmol heeft heimwee naar Engeland, waar zij vandaan komt. Bijna was ze getrouwd met een Brit met de naam Peter Juvenal Whiteway Sidebottom, maar plotseling werd Rex de Australier verliefd op haar. Nergens staat dat moeder ook verliefd was op Rex, en waarschijnlijk was ze dat ook niet. Ashmol is blij dat hij geen Juvenal Whiteway Sidebottom als achternaam heeft en daarmee is de kous af. Jammer dat Rice de lezer niet meer vertelt over de verloren liefde van de moeder.

Het is maar een kort verhaal. Gedrukt in een redelijk groot lettertype beslaat het niet meer dan 103 bladzijden. Jammer, want Rice had veel meer elementen aan zijn origineel bedachte verhaallijn toe kunnen voegen. Nu blijft het verhaal een beetje een zucht. Echt ontroeren doet het boek niet, en misschien was het beter geweest als Rice nog een tijdje gewacht had met de uitgave. Nu is zijn boek een glinsterend steentje, het had een opaal kunnen worden.