Boeken / Fictie

Geef ons heden ons dagelijks Brood!

recensie: Broodje halfom

.

~

In het eerste deel over Broods leven dat bijna vijf jaar geleden verscheen, wordt Brood op een zeer directe manier gedefinieerd door een gefrustreerde vriendin: “Het is gewoon een ordinaire junk. Hij is gewoon niks. Het is gewoon niks, dat mannetje. Een kutjunk. En hij zal nooit iets meer zijn dan dat. Een kutjunk. Een kutjunk.”
Natuurlijk is Brood een junk, maar niet een gewone kutjunk. Hij heeft inmiddels de status van nationale knuffeljunk verworven. Wat Brood ook doet, we vergeven het hem al bij voorbaat. Dat alles is natuurlijk terecht! Herman Brood is een van de laatste grote persoonlijkheden welke ons land nog kent. Door zijn gedrag van de laatste jaren zouden we bijna zijn artistieke talenten vergeten. De muzikale hoogtijdagen van Brood liggen alweer ver achter ons.

Tegenwoordig zien we brood alleen nog maar wat spuiten, zuipen en schilderen. Een boeiend leven van een man die allang dood had moeten zijn. Gelukkig zijn veel van zijn avonturen nu opgeschreven, zodat ook de simpele burgers zich kunnen vergapen aan sex, drugs and Rock & Roll.
Het tweede deel beslaat de periode november 1996 tot en met augustus 1998.En voor de kenners…jawel Brood werd op 5 november 1996 50 jaar! Hoe heeft die man het in godsnaam al die tijd volgehouden? Een leven volgestouwd met drugs, drank en vrouwen. Onverminderd snuift en spuit hij, naait een hoer en drinkt zijn grand marnier en crème de menthe.

Wat moeten we nog vertellen na het eerste deel over Broods leven? Niet veel natuurlijk, het recept van zijn leven is ons inmiddels bekend. Maar op een rare manier krijg je er niet gauw genoeg van. Of Brood nou een haringparty opent, een Duitse trein reiziger bedreigt met een geweer of apetrots is op zijn nieuwe boot Befje. Het is allemaal op en top Brood. Brood is Brood en wat men ook probeert, dat zal niemand veranderen. De poging om met zijn Wild Romance in het afgelegen Vierhouten een nieuwe CD op te nemen is natuurlijk ook tot mislukken gedoemd…Brood in een afgelegen plaatsje zetten zodat hij tot rust komt en zodoende geen rare dingen gaat doen, is water naar de zee dragen.

~

Het tweede deel van de trilogie over het leven van Herman Brood is beduidend bescheidener in omvang dan Broodje gezond. De oorzaak hiervan is dat de geschiedenis van Broods leven niet meer uit de doeken hoeft worden gedaan. We zijn inmiddels bekend met zijn leven. De tegenwoordige tijd volstaat. Vandaar dat we slechts 128 pagina’s kunnen genieten van Brood.

De imposante persoonlijkheid van Herman Brood doet je bijna de schrijver van dit boek vergeten. Bart Chabot komt de eer toe een prachtig en onvergetelijk beeld van Herman Brood te geven. De sobere schrijfstijl past uitstekend bij wat Brood bezighoudt. Zonder opsmuk laat hij de verschillende facetten van Brood zien. Zonder Chabot zou het leven van Brood verworden zijn tot een paar smakelijke anekdotes. Brood is meer dan dat, nu alleen nog maar hopen dat Brood nog een tijd blijft leven…of is dat teveel gevraagd voor een man die alle uithoeken van het leven gezien heeft?