Cirque Danton

Onthoofding per guillotine

Cirque Danton speelt in de periode van de Franse revolutie. Danton, een van de leiders van de revolutie, dacht dat enkele jaren na het begin (1789) het hoogtepunt van de revolutie bereikt was en dat geconsolideerd moest worden. Robespierre ging echter voort op een meer radicale lijn. Hij adviseerde Danton enige malen zich gedeisd te houden. Danton, die dacht de verlangens van het volk te verwoorden, dacht dat dat volk hem zou beschermen en hem dus niets kon gebeuren. Omdat hij doorging met het in de ogen van Robespierre frustreren van de revolutie liet Robespierre hem oppakken en veroordelen. Danton en zijn volgelingen werden uiteindelijk onder de guillotine onthoofd.

Naakt zonder functie

Tot zover het historische verhaal en het verhaal van de voorstelling. Bij toneel gaat het echter niet zozeer om het verhaal, maar veeleer om de uitvoering ervan. Het verhaal is namelijk overal wel te lezen, een uitvoering is echter een unieke interpretatie van het verhaal. Het toneelhuis heeft onder leiding van Jan Decorte gekozen voor een uitvoering waarin veel onduidelijk bleef. Zo stond de vrouw van Danton gedurende het gehele stuk naakt op het podium. Ze zat onder de rode striemen die ze uit verdriet op haar lichaam geslagen had. Verder was dit naakt echter bijzonder weinig functioneel.

Vrije symboliek

In een interview zegt Decorte, die de originele tekst van Büchner uit 1835 bewerkte, dat hij de laatste tijd het regisseren achterwege heeft gelaten. Dat betekent volgens hem een bevrijding voor hemzelf, zijn acteurs en het publiek. De consequentie die hij hieraan verbindt is dat de interpretatie van het publiek van alle symboliek vrij is. Hij legt dus niet aan de aanwezigen op wat die moeten denken. Hij laat dingen op het podium gebeuren waarbij het publiek zelf maar moet bedenken wat de inhoud ervan kan zijn. Voordeel hiervan is dat je als bezoeker meer bij de voorstelling betrokken kunt raken, omdat je gedwongen wordt over bepaalde dingen na te denken. Het gevaar dat het publiek afhaakt omdat er zo veel onduidelijk blijft ligt echter op de loer.

Levende ketting

Het toneelhuis balanceert met Cirque Danton op die grens. Op een bepaald moment rollen alle acteurs als een ketting over het podium. Dat is een van de momenten waarop een gedeelte van het publiek afhaakt. Even later gaat het verhaal echter weer voort en kan iedereen het weer volgen.
Ik zelf ben geen groot voorstander van deze vrije interpretatie. Liever zie ik dat de regisseur daadwerkelijk regisseert en zijn visie in het stuk legt. Dan kan het publiek altijd nog daarover discussieren. Voor het verhaal hoef je alleen maar een geschiedenisboek in te kijken.