Debuutplaat van avontuurlijke Lavalu bevredigt

Nu pop, artpop of jazzpoprocktriphop, de beste beschrijving van Lavalu is dat zij zich niet in een genre laat beschrijven. Dit is ook te zien aan de podia die de Nederlandse band betrad, variërend van Noorderslag tot het Bimhuis en van Paradiso tot het Montreux Jazz Festival. Ook Lavalu zelf zegt zich niet te kunnen omschrijven: ‘alleen dat het popgenre is verweven met klassiek, triphop en andere muzikale elementen’.
~
Variëteit alom
De diversiteit is een grote kracht van Lavalu. Elke track staat op zichzelf. Je hoort wederom stijlen als drum ’n bass, klassiek, jazz, funk, triphop en soul, die zich zelfs laten combineren binnen composities. Ook verandert de muziek constant van inhoudelijk karakter in tekst, dramatiek, luchtigheid en energie. Belangrijke kenmerken zijn de verfijnde klanken van saxofonist Miguel Boelens, de stijlvolle drummer Yonga Sun, het veelzijdige talent van cellist Jörg Brinkman en de stuwende Mark Haanstra op bas. De grootste identiteit ligt echter bij de vocalen van Woltring zelf. Haar grote expressiviteit en heldere stem dragen elk nummer.
~
Sterke debuutplaat
Hope or liquid courage is op vele punten een sterke debuutplaat. De ondefinieerbaarheid van de muziek kan na dit album voor een groot deel in de prullenbak worden gegooid: naast een hoop stijlen draait Lavalu voornamelijk om de stem van Marielle Woltring, het is voor een belangrijk deel vocale muziek. Onterecht, want de muziek speelt wel degelijke een grote rol. Terecht, want de vocalen zijn overtuigend.