Film / Films

Onvolledig sprookje

recensie: Harry Potter and the Goblet of Fire

Het is een goed jaar om Harry Potter-fan te zijn. Eerder dit jaar lag het zesde deel uit de boekenreeks in de winkels, en de herfst brengt de verfilming van het vierde boek, The Goblet of Fire, met zich mee. Na het zoetsappige eerste en tweede deel van Chris Columbus en het donkere The Prisoner of Azkaban van Alfonso Cuarón, maakte de Britse regisseur Mike Newell een sprookjesachtig vierde deel.

~

Hogwarts organiseert dit jaar het fameuze Triwizard Tournament, een magische wedstrijd bestaande uit drie zenuwslopende tests. Naast de leerlingen van Hogwarts doen de mooie meisjes van Beauxbatons en de stoere jongens van Durmstrang mee. De naam van Harry Potter komt op mysterieuze wijze terecht in de wedstrijdbeker, de Goblet of Fire. Nu moet hij zichzelf bewijzen tegenover de oudere en wel rechtmatig gekozen kampioenen van de drie tovenaarsscholen. Intussen loeren ook de liefde en de duistere Lord Voldemort naar Harry.

Boek

Het vierde boek is beduidend dikker dan de voorgaande delen, wat betekent dat er nog meer dan anders in geschrapt moest worden. Veel interessante plotwendingen komen zodoende in de film niet aan bod en meerdere personages zijn van de aardbodem verdwenen. Het is nergens storend, maar toch is het gemis merkbaar. Zo draait het in de film vrijwel alleen om het kampioenschap; de scènes waarin Harry (Daniel Radcliffe) strubbelt met de liefde zijn daardoor vooral vervelend en bijna hinderlijk.

Gesneuveld

Het eerste half uur komt er een stormvloed van nieuwe personages op de kijker af. Zo dient het wereldkampioenschap Quidditch, waar de film mee begint, enkel voor de introductie van enkele cruciale karakters. Dat is zonde, want de paar scènes die er wel aan besteed zijn, zien er mooi uit, waardoor je het gevoel krijgt iets te missen. Dat gevoel blijft de hele film rondspoken. Het lijkt alsof veel scènes wel gefilmd zijn, maar in de montagekamer gesneuveld zijn. Hierdoor kan zeker onduidelijkheid ontstaan voor degenen die niet bekend zijn met het boek. Zo lijkt Rita Skeeter (Miranda Richardson) er voor niets bij te lopen. Haar verhaallijn komt gewoonweg niet goed uit de verf.

Mad-Eye Moody

~

Gelukkig zijn de drie tests van het kampioenschap prachtig verfilmd. Vooral de tweede test, waarbij Harry de onderwaterwereld van de meermensen in moet, is visueel erg aantrekkelijk. Helemaal als je je bedenkt dat vrijwel alles virtueel is. Ook de volwassen bijrollen zijn weer aanlokkelijk. Gary Oldman, veel te kort in beeld, vertolkt weer de rol van Harry’s peetoom. Maar de show wordt gestolen door Brendan Gleeson, die een geweldige Mad-Eye Moody neerzet, Harry’s nieuwste leraar. Van de jonge acteurs doet vooral de Phelps tweeling het erg leuk als Fred en George Weasley. Emma Watson is beduidend slechter dan voorheen: haar Hermione is alleen maar aan het zeuren.

De grote finale van de film, met Ralph Fiennes als Voldemort, is spannend en meeslepend, en zorgt er voor dat de minpunten uit de film bijna vergeten worden. De boekenfans zullen steeds dingen missen, de filmkijkers worden op hun wenken bediend en krijgen een mooi sprookje voorgeschoteld. De film is eng en duister, maar ook grappig en kleurrijk. Beter dan de eerste twee delen, maar de film haalt het niet bij het derde deel.